Hoefbevangenheid: een pijnlijk probleem

Kantelen

Door de ontsteking ontstaan zwelling en vloeistof die weer een grote druk en enorme pijn veroorzaken in het omliggende gebied. In het ernstigste geval kunnen de lamellen beschadigen en zelfs losraken, waardoor het hoefbeen in de hoef kantelt en door de zool kan breken. Het paard kan in dit geval meestal niet meer gered worden. Hoefbevangenheid is een zeer ernstige aandoening waarbij snelle hulp van de dierenarts geboden is.

Acute en chronische hoefbevangenheid

Bij acute hoefbevangenheid treden de verschijnselen plotseling en hevig op. Het paard is ernstig kreupelen heeft veel pijn.  Om te voorkomen dat acute hoefbevangenheid over gaat in chronische hoefbevangenheid is het belangrijk dat het paard onmiddellijk wordt behandeld door een dierenarts. Binnen 1 á  2 dagen treedt de chronische fase namelijk al in en wordt de kans op genezing klein of zelfs onmogelijk. 

Los van de hoefwand

Bij chronische hoefbevangenheid zit het hoefbeen niet meer recht in de hoefschoen; het hoefbeen komt al los van de hoefwand. Beide vormen komen soms ook in combinatie voor, met als pijnlijk gevolg dat de punt van het hoefbeen steeds meer druk uitoefent op de zool, welke gekneusd raakt. In het ergste geval kan het hoefbeen de zool doorboren, ook wel zoolbreuk of hoefperforatie genoemd. Een extremer gevolg kan zijn dat het paard zijn ‘schoen’ verliest. Het hoefbeen wordt dan compleet afgescheurd van het hoornkapsel, waardoor de hoefhoorn langs de kroonrand loslaat.

Symptomen van hoefbevangenheid

Doorgaans betreft het bij hoefbevangenheid de voorste hoeven, maar het is zeker mogelijk dat het ook om alle vier de hoeven kan gaan.
De eerste symptomen kunnen zijn:
- Stram en stijf bewegen.
- Hoeven zijn warm en hebben een soms verdikte en pijnlijke kroonrand.
- Bloedvaten in de ondervoet kun je duidelijk voelen kloppen.
- Gevoelige punt van de straal van de hoef.

Duidelijkere symptomen zijn:
- Het paard zal zijn voeten om de beurt willen ontlasten.
- Het paard loopt kreupel of wil helemaal niet meer lopen.
- Het paard zal in een gevorderd stadium een typische houding aannemen en zet de voorbenen zo neer dat ze zo min mogelijk belast worden. Dit doet het door zijn achterbenen ver onder zijn lichaam te plaatsen en de voorbenen meer naar voren. Wenden gaat moeizaam.
- Koorts, zweten en verhoogoede hartslag (bij acute hoefbevangenheid) door de pijn.
- In ernstige gevallen kan het paard niet meer staan en ligt het veel.
- Het paard is rusteloos en voelt zich zichtbaar niet lekker.

3 groepen

We kunnen de vele oorzaken onderverdelen in 3 groepen: stofwisseling, ernstige ziekte en overbelasting. Denk hierbij aan verkeerde voeding zoals te veel gras, maar ook ziektes als EMS (Equine Metabool Syndroom) en PPID (voorheen ziekte van Cushing) kunnen aan de basis van de problemen staan. 

Behandeling 

De dierenarts zal direct moeten worden ingeschakeld bij verdenking van hoefbevangenheid. Deze zal bepalen eventueel röntgenfoto’s maken om het stadium van de hoefbevangenheid te bepalen en een behandelplan vast te stellen. Ook kunnen er indien nodig medicijnen worden voorgeschreven om de pijn te verlichten en de ontsteking te remmen. Om de oorzaak te kunnen achterhalen is vaak ook bloedonderzoek noodzakelijk. Bij behandeling van hoefbevangenheid is een goede samenwerking met dierenarts en hoefsmid noodzakelijk. 

Bron: De Hoefslag