Levenslang besmet met het paardenvirus

3 januari 2016, 00:00 Algemeen Advertisement Iedereen grapt erover, maar het is iets wat ons in de ban houdt: het paardenvirus. Ook al kun je best een tijd zonder paarden, uiteindelijk kruipt het bloed waar het niet gaan kan. In het Hoefslag decembernummer vertellen twee herintreders over hun €˜verslaving'. Het slaat vaak in de jeugd al toe en iedereen die besmet is met het paardenvirus weet dat je er nooit meer helemaal van afkickt. Sommigen stappen er (tijdelijk) uit, maar er zijn opvallend veel herintreders. Zoals Monique Wassenburg (47): €˜Toen ik een jaar of twaalf was, ging mijn droom in vervulling: ik mocht leren paardrijden op een manege. Ik heb het er maar een half jaar volgehouden. Je reed eindeloos rondjes terwijl er zo'n instructeur in het midden stond die een uur lang dingen riep. Echt paardrijden leerde ik er niet. Zowel op mijn achttiende als mijn vierentwintigste heb ik een nieuwe poging gewaagd bij maneges. Beide keren had ik een teleurstellende ervaring. Ik ben gestopt met het voornemen: ik ga pas weer rijden als ik een eigen paard kan kopen.' Die wens ging op haar 36ste in vervulling toen ze vanuit Zoetermeer naar Brabant verhuisde en overal paarden om zich heen zag.

Niet meer in het zadel

Ook Gerard Korbeld (67), onder meer eigenaar van springcrack Carambole N.O.P. (v. Cassini I), die Willem Greve rijdt, en Governor (v. Totilas) van amazone Adelinde Cornelissen, is een paardenverslaafde en herintreder. Hij groeide op op een boerderij en reed al zeer jong €“ zij het recreatief €“ op zijn eigen pony. Vanaf middelbareschooltijd deed hij jaren niets met paarden en ook toen hij zijn interieurbouwbedrijf opbouwde, had hij er weinig tijd voor. Korbeld: €˜Mijn paardenliefde sluimerde wel en ik reed nog wel eens recreatief. Lekker het bos in met vrienden. Totdat ik tijdens het zadelmak maken van een paard een trap tegen mijn hoofd kreeg, waarbij mijn evenwichtsorgaan werd beschadigd. Ik ben een half jaar uit de running geweest en zelf rijden is nu niet meer verantwoord. Ontzettend jammer, maar gelukkig is mijn paardenliefde heel breed. Van lieverlee ben ik me gaan toeleggen op de fokkerij en ik heb dit steeds meer geprofessionaliseerd.' Herkenbaar verhaal? De rest van dit artikel, waarin ook nog een psycholoog aan het woord komt die verklaart waarom paarden zo verslavend zijn, staat in de decemberuitgave van Hoefslag.   Tekst: Viola Robbemondt Foto: Shutterstock