Jolanda Klein: “Elke dag met een gezond en blij paard is een cadeautje”

25 februari 2021, 00:00 Algemeen

Hoewel Zazoe totaal niet in het plaatje paste dat Jolanda Klein voor ogen had, maakt de combinatie nu ontzettend veel plezier samen in allerlei disciplines. Zelfs in de dressuur. “Hoe hoger we komen, hoe leuker ik het begin te vinden”, vertelt de amazone.

Verder met springen

Klein kocht de merrie in 2016, hetzelfde jaar als waarin ze haar vorige paard in moest laten slapen vanwege een blessure. “Met hem was ik lekker aan het springen. Ik wilde dan ook graag een ruin die toch minimaal wel L springen was, zodat ik verder kon waar ik was gebleven. Zazoe paste niet in dat eisenlijstje, maar haar advertentie trok me aan. Ze bleef sinds ik haar had gezien maar in mijn hoofd spoken. Tijdens de eerste bezichtiging heb ik eigenlijk gelijk de knoop doorgehakt en gezegd dat ik haar wilde hebben. Ik heb haar laten keuren, waar ze goed doorheen kwam, en sindsdien heb ik geen dag spijt gehad.”

Geen merrie-mens

[caption id=”attachment_191981” align=”alignright” width=”300”] Jolanda Klein en Zazoe op het strand. Foto: Heijne fotografie[/caption] Toch moest Klein wel even wennen aan een merrie in plaats van een ruin. “Ik ben gewoon niet echt een merrie-mens. Zazoe heeft ook wel eens van die nukken, maar inmiddels kan ik haar gelukkig aardig lezen. Ik snap haar hormonen ook wel”, lacht ze. “Een ruin of een merrie is een wereld van verschil, maar inmiddels kan ik ermee leven.” Behalve dat Zazoe een merrie is, was ze op het moment dat Klein haar leerde kennen ook pas net B dressuur en had ze helemaal geen springervaring. “Eigenlijk klopte het niet in het plaatje, maar ik heb het haar nu zelf allemaal aangeleerd. Ze is een super enthousiast en werkwillig paardje. Ze vindt alles leuk om te doen en is heel allround.”

Bijzondere prestaties

Van oorsprong was de amazone niet zo snel te strikken voor een dressuurwedstrijd. “Tot ik twee jaar geleden mijn huidige instructrice tegenkwam. Binnen twee jaar zijn we van het L1 naar nu de M2 geklommen. We zijn door haar hulp heel snel gegaan en hebben grote stappen kunnen maken. Ze kijkt heel fijn naar Zazoe en naar mij en weet altijd precies haar vinger op de goede plek te leggen. Zij zegt tegen me dat het einde echt nog niet in zicht is. Dat vind ik best bijzonder, want als je me vier jaar gelegen had gezegd dat ik M ging starten had ik je uitgelachen”, klinkt het nuchter. “Ik vind het dressuren steeds leuker worden hoe verder we komen, al hoef ik nog steeds niet iedere keer dat ik haar rijd te dressuren met haar, hoor!”

Meeliften

[caption id=”attachment_192007” align=”alignright” width=”300”] Jolanda Klein en Zazoe tijdens het crossen. Foto: Heijne fotografie[/caption] Klein rijdt Zazoe drie tot vier keer per week, waarbij ze veel afwisselen in wat ze doen. “Eens per week rijden we mee in de springles en dat doet ze ontzettend goed. Ik zeg altijd dat ze het nog beter doet dan ikzelf. Ik kan namelijk nog wel eens wat onzeker worden wanneer de hindernissen hoger worden, maar Zazoe is super enthousiast en doet het zo goed. Ze helpt me er altijd doorheen. Dit jaar willen we dan ook de overstap gaan maken naar de SGW. Dat wilde ik al heel lang, maar ik had even een schop onder mijn kont nodig. Zazoe vindt het zo leuk, ze wordt het meest blij van hard gaan en springen. Ik lift gewoon op haar mee en word blij van haar enthousiasme, al vind ik het soms nog best een beetje spannend tijdens de cross.”

Elke dag een cadeau

“Het leukste aan Zazoe vind ik dat ze zo allround is. Ik neem haar overal mee naartoe en ze vindt alles leuk. Er is geen dag dat ze niet vrolijk meegaat. Buiten de trainingen om zijn we ook veel in het bos te vinden. We gaan ook wel naar de Veluwe of juist keihard galopperen over het strand. We wisselen veel af en maken vooral heel veel lol. Het voelt alsof er een meisjesdroom is uitgekomen. Mede daarom heb ik eigenlijk geen doelen gesteld in de sport. Vooral nadat mijn vorige paard op jonge leeftijd ingeslapen moest worden, vind ik elke dag met een gezond paard een cadeautje. En dan vooral met zo’n leuk en blij paard. We zien wel waar het schip strandt. Rijden moet geen moetje worden, ik waak ervoor om het plezier te behouden”, besluit ze. Tekst: Femke Verbeek Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan. FotoÃ¡ : Marlies Trap Fotografie / Heijne Fotografie [adrotate group=”122”]