Voor Clarissa van Biezen was het niet vanzelfsprekend dat ze ooit in de subtop of de Lichte Tour terecht zou komen. Toch kwam ze er, en traint ze nu samen met haar paard Vancouver (v. Stravinski XX) hard om de overstap naar de Zware Tour te kunnen maken. “Met heel hard werken en trainen, een heleboel doorzettingsvermogen en een hoop zelfreflectie kom je een heel eind”, vertelt de amazone.

Penny-verhaal

“Vancouver is als 3-jarige bij een eliteveiling voor €30.000 geveild”, vertelt de amazone. “Toen is hij naar België gegaan, waar zijn amazone M10 met hem reed. Zij ging studeren in Amsterdam, dus had geen tijd voor hem. Toen is hij als leerpaard gekocht door de eigenaar van de stal waar ik op dat moment een paard bijreed. Hij was voor zijn dochter”, vertelt Van Biezen over haar kennismaking met de ruin. “Toen bleek zijn dochter geen klik met hem te hebben, en heb ik hem een half jaar bijgereden. Na dat halve jaar heb ik hem voor een stuk minder geld over kunnen kopen. Het is eigenlijk een beetje een ‘Penny-verhaal,” lacht de Brabantse. “Van bijrijdpaard naar eigen paard, en nu in de Lichte Tour.”

Aan de kletter

Het is nu 6,5 jaar geleden dat de amazone Vancouver in haar bezit kreeg. “Ik vind het wel echt leuk dat hij geen standaard paard is die het allemaal zomaar doet”, vertelt Van Biezen over haar zware parel. “De eerste keer dat ik er op ging zitten, ging hij binnen de eerste 10 seconden aan de kletter. Toen was ik verliefd”, lacht ze. “Vancouver is liever lui dan moe, als hij weet dat hij je bang kan maken of je te snel af kan zijn, dan doet hij dat. Zo slim is hij wel. In het begin was hij lui en sterk. Toen ben ik gewisseld van instructie, nu heb ik les van Rosalie Mol. We zijn samen bezig om hem sneller te maken, en ook lichter van voor.”

Meest fijne paard

Vancouver krijgt van Van Biezen veel afwisseling. “Ik doe best veel met hem, eigenlijk. We springen eens in de twee weken een hindernisje. Ook ga ik regelmatig met hem naar het bos. Dat vindt hij super leuk en dan is hij ook mega braaf. Als je er naast staat is hij trouwens ook het meest fijne paard dat je kan hebben. In de omgang is hij heel gemoedelijk en aanhankelijk, en hij geeft super veel kusjes. Eigenlijk is Vancouver het ideale paard: hij is groot, hij is zwart en hij is ook nog lief. Het is soms alleen jammer dat hij af en toe een beetje stout is”, vertelt ze.

Zenuwen

“Nu we zo dichtbij zijn, is het wel het uiteindelijke doel om Grand Prix te rijden”, geeft ze toe. “Hij is nu 18 dus ik hoop hem heel te kunnen houden. Sowieso is iedere mijlpaal die je behaalt een cadeautje. Er zijn al mensen die niet kunnen zeggen dat ze ooit Inter I hebben gereden”, beaamt ze. Ze gaat verder: “Omdat ik heel erg last heb van zenuwen, gaan we eerst Inter A en Inter B starten voordat we de overstap maken naar de Inter II. Vancouver kan het goed zat hoor, maar mijn zenuwen zijn vaak de belemmerende factor. Ik heb zelf momenten gehad dat ik de proef in reed, groette, en dan niet meer kon rijden. Ik bevroor gewoon.” Na hard werken is de amazone nu voor een groot deel haar zenuwen te boven, al doet ze het nog wel rustig aan.

Geen talent

Toen Van Biezen begon met paardrijden, werd er tegen haar gezegd dat ze geen talent had. Dat ze ook maar beter niet naar Deurne kon gaan. “Ik denk zelf dat je door heel hard trainen en doorzettingsvermogen een heel eind komt. Je hoeft niet per sé hele rijke ouders of heel veel talent te hebben. Ik vind zelf ook dat ik niet veel talent heb, maar ik rijd nu wel mooi Inter I. Ik doe het omdat ik het leuk vind, en daarom wil ik anderen ook gewoon meegeven: als je hard werkt en doorzet, dan kom je er wel. Je hoeft niet per sé dure spullen te hebben. Als je moet kiezen waar je je geld aan uitgeeft, doe het dan liever aan een goede les.”

Luister naar jezelf

“Natuurlijk is dressuur voor 70% uiterlijk vertoon”, stelt Van Biezen. “Ik ben de laatste die dat ontkent. Als het plaatje klopt qua aankleding, dan maak je natuurlijk een betere indruk op de jury. Maar dat is van latere zorg, als je eerst maar zorgt dat je rijden goed voor elkaar is. Dat je doorzet en niet opgeeft, en dat je het vooral bij jezelf zoekt. De fouten van je paard liggen voor 90% bij jou. Het enige waar je paard zich van bewust is, is dat jij spanning in je lijf krijgt. Ze denken niet: ‘Nu moet het gebeuren, dus nu zal ik je eens dwars zitten’. Zoek het ook bij jezelf als je zelf heel graag wilt, maar anderen zeggen dat het je niet gaat lukken. Gewoon doen. Ik heb ook naar niemand geluisterd, alleen naar mijzelf.”

Tekst: Femke Verbeek

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto: Foto4u