Home Tags Posts tagged with "blessure"

blessure

Leonie van Duffelen: “Blessurevrij de toekomst in!”

feb 9, 2021

0 1525

Nadat Leonie Van Duffelen haar Lusitano Chippie drie jaar geleden onverwachts verloor, ging ze opzoek naar een mega braaf paard om mee verder te kunnen werken. Ze kwam terecht bij de PRE hengst Don Decoroso (v. Don Destacado), die op dat moment nog heel introvert tegenover mensen was. Ondanks de tegenslagen die ze samen gehad hebben, is de combinatie honderd procent naar elkaar toegegroeid en zijn ze ondertussen klaar voor hun Z2-debuut.

“Zelf ben ik een hele angstige ruiter. Ik kan aardig rijden, maar ben niet altijd even dapper”, steekt Van Duffelen van wal. Ze blikt terug naar het moment dat ze Don voor het eerst zag: Het vroor heel hard en het proefrijden werd helemaal niks. Toch besloot ik even bij hem langs te gaan, al was het alleen maar om even in de omgang kennis met hem te maken. Het voelde het gelijk goed toen ik Donnie voor het eerst zag. Hij stond al een hele tijd stil, het was superkoud en ik was zelf helemaal in kleren gepakt, maar het voelde zo goed dat ik zelfs even een rondje met hem op de dijk heb gereden. Wapperende hooizakken, tractors en springende honden kwamen we tegen, maar Don gaf geen kik. Het voelde gelijk vertrouwd, wat voor mij een heel groot pluspunt was”.

Nederlands kampioenschap

De amazone besloot om op een later moment de hengst ook nog een keer in een binnenbak in de buurt te rijden. “Ook het rijden op vreemd terrein ging heel erg goed, dus gelijk daarna heb ik hem gekocht”, vervolgt ze enthousiast. “In de eerste instantie alleen voor het recreatief rijden. Maar toen het rijden steeds beter ging besloot ik toch een keer met hem te gaan starten. Onze allereerste wedstrijd was een MCI (red. wedstrijden voor uitsluitend Iberische paarden), een concept wat in 2018 net een beetje opkwam. We hebben voor de lol een startpas aangevraagd en tijdens onze allereerste wedstrijd werden we gelijk geselecteerd voor de Nederlandse Kampioenschappen, die uiteindelijk gewonnen hebben”.

Blessure

Vlak daarna vertrok de combinatie naar Engeland om daar ook te starten. “Dit was echt een geweldige ervaring, zeker omdat ik Don helemaal niet heb gekocht om mee te starten”. Helaas kregen ze het jaar hierop een tegenslag te verduren. “We waren weer geselecteerd voor het Nederlands Kampioenschap, toen Don achter kreupel werd. Uiteindelijk bleek dat hij last had van een hoorncel waaraan hij ook geopereerd is”. De hengst was helemaal hersteld van de operatie, toen hij vlak voor zijn Z2-debuut weer een blessure opliep. “Op dit moment heeft hij een blessure aan zijn rechter sesambeen-band, wat nu eindelijk weer goed gaat. Het herstelt langzaam en over twee weken mogen we weer op controle om te kijken hoever we nu in het revalidatieproces zijn. Door alle pech hebben we samen nog geen twintig wedstrijden kunnen rijden, maar zijn we wel vanaf het L2 naar het Z2 gekomen. Don is gewoon geweldig”.

Hengst

Voordat de amazone Don kocht was Van Duffelen opzoek naar een megabraaf paard, toch viel haar keuze op een hengst. “Dat zou je inderdaad niet verwachten”, lacht ze. “Ik wilde sowieso een Spanjaard of een Portugees, dus daar was ik echt naar opzoek. De Spanjaarden worden voornamelijk als hengst aangeboden. Die zie je niet zo vaak als ruin of merrie te koop staan in Nederland. Als ik ook nog daarop ging selecteren bleef er bijna niks meer over om bij te gaan kijken. In de eerste instantie was het wel de bedoeling dat ik Don zou gaan castreren, maar Donnie is echt een gevalletje Lulletje Rozenwater. Ik sta op een grote manege met meer dan honderd paarden, en ik kan Donnie gewoon poetsen terwijl hij zonder halster in het gangpad staat. Hij kijkt niet naar andere paarden en je merkt helemaal niet aan hem dat hij hengst is. Er is gewoon geen reden om hem te castreren. Hij is gewoon superlief”.

Ook op de manege waar Don gestald staat, is iedereen helemaal weg van hem. “Als we van de stal naar de bak lopen, komen we langs een picknicktafel waar altijd mensen aan zitten. Donnie moet daar standaard even stoppen om gekroeld te worden, en iedereen is ook gek op hem dus niemand vindt het ook erg om even met hem te knuffelen. Het is de lieveling van iedereen”.

Blessurevrij de toekomst in

“Ik had nooit verwacht dat we zo ver zouden komen, maar het is wel echt geweldig. Voordat ik Don kocht heb ik ooit met een ander paard Z1 gereden, maar het Z2 was echt nieuw voor mij. Ik hoop dan ook dat als Don straks weer goed is we nog een winstpunt in het Z2 kunnen gaan rijden. Al is het al superleuk dat dit allemaal gelukt is”. Ondanks dat Van Duffelen niet dacht dat haar vorige paard ooit overtroffen zou worden, is Donnie hard op weg. “Hij is echt mijn once in a life-paard. Ik had niet verwacht dat ik dat na Chippie nog zou zeggen, maar Donnie haalt dat echt dik in”, vertelt ze enthousiast. “Mijn doel voor de komende tijd is gewoon genieten. Ik kan niet wachten om, zodra het weer mag met zijn blessure, hem weer in te laden en lekker het bos in te gaan. Springen en crossen vinden we beide ook superleuk, maar het belangrijkste voor nu is dat we gewoon weer alles kunnen. Blessurevrij de toekomst in”.

Bron: Hoefslag (Overname zonder bronvermelding en schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.)

Foto’s: Privébezit / Demi van Reeven

Margot Hoeberichts: “Heb geduld, ook juist als het moeilijk is”

feb 6, 2021

0 2368

146004877_715670839131734_6733224663839367286_n — Margot Hoeberichts en London tijdens een training. Foto: Celine Weerink

Niet lang nadat Margot Hoeberichts de vliegenschimmelruin London kocht raakte hij geblesseerd. En flink ook. Hoeberichts besloot haar paard alle tijd van de wereld te geven en haar eigen belangen opzij te zetten. “Denk niet alleen aan wat je zelf nodig hebt, maar juist aan wat je paard nodig heeft”, vindt ze.

Droom opzij gezet

De amazone zit al in het zadel sinds ze kan lopen. Ze is ooit begonnen bij een manege en daarna nooit meer afgestapt. Na haar middelbare school behaalde ze haar ORUN-certificaten en heeft ze een paar jaar op verschillende stallen in zowel binnen- als buitenland gewerkt. Vanwege de financiële situatie van haar moeder heeft ze haar droom om te werken in de paarden opzij gezet en is ze gaan studeren. “Dat deed ik met de gedachte: als ik dit goed doe, kan ik een prima baan krijgen, een goed paard kopen en deze onderhouden, ook als er wat mee is.” Zo gezegd, zo gedaan.

Verder komen

De eerste jaren had Hoeberichts vooral jonge paarden of probleempaarden onder haar hoede. “Er was gewoon niet zoveel geld en op dat moment ondersteunde ik ook mijn moeder financieel. Toen mijn moeder overleed en ik steeds beter ging verdienen, wilde ik ook graag een keer verder komen door misschien toch een paard te kopen die al wat meer kent. Mijn vriendin Hester Bischot had London destijds in training staan voor de verkoop. Ik reed toen nog een merrie voor een fokker in het M2. Zij dat op dat moment een beetje aan haar top.”

Een 10 voor harmonie

“Ik kocht London via Hester. Dat vond ik wel eng, omdat ik dacht dat oudere paarden altijd wel wat hadden of wat kregen. We zijn op ons gemak een paar keer M2 gestart en reden drie winstpunten per proef. London is niet de grootste beweger, maar het ziet er heel harmonieus uit. We kregen negens en tienen voor de harmonie, dat haalde de punten echt wel op. Je ziet natuurlijk wel het verschil tussen London en een bewegingswonder, maar we wilden in ieder geval graag naar de subtop toe. We reden al vrij snel Z1 en dat ging eigenlijk best goed.”

Vermageren

Voor haar werk verhuisde Hoeberichts naar Gelderland. Ze nam London mee. “Inmiddels reden we Z2, maar na een tijdje begon hij steeds magerder te worden. Ik vond het gek, want de paarden kwamen elke dag buiten, ze werden netjes gemest en er was altijd toezicht. Alleen het voeren ging niet helemaal goed. Ik probeerde zelf bij te voeren, maar er was niet tegenaan te voeren. In november 2019 zijn we nog ZZ-licht gestart, maar in de proef voelde ik al dat hij niet vooruit kwam. Niet omdat hij niet wilde, maar het lukte hem gewoon niet. Daarna ben ik gelijk een plan gaan maken om hem te verhuizen.”

Grote gaten in pees

Sinds het moment dat ze merkte dat London geen fut meer had, stapte Hoeberichts niet meer op. Ze heeft in die tijd vooral met hem aan de hand gestapt. De ruin kreeg drie keer achter elkaar een einschuss, een forse onderhuidse ontsteking in één van de benen. Toen de combinatie begin 2020 naar een andere stal verhuisde, had hij er één aan zijn rechter voorbeen. “Maar ik had het gevoel dat er meer aan de hand was. Vanwege de einschuss was het been te dik om een echo te maken. Toen het eenmaal wat dunner was en we een echo maakten, bleek dat er grote gaten zaten in de tussenpees bij zijn kogel. Hij was echt heel heftig geblesseerd. Vanaf daar zijn we begonnen met revalideren.”

Eigen belang opzij zetten

Die tijd was voor Hoeberichts heel erg moeilijk. “Ik geloof niet in boxrust tenzij het niet anders kan. Paarden moeten gewoon naar buiten. Als je ze stilzet wordt de bespiering niet beter, worden de pezen niet beter en worden ze er zeker in hun hoofd niet beter van. Dus het plan was: hij gaat gewoon naar buiten en ik neem langer de tijd voor zijn herstel. Ruiters kijken vaak naar wat ze zelf willen. Ze willen er zo snel mogelijk weer op zitten. Ik denk dat we met zijn allen moeten leren om onze eigen belangen opzij te zetten en er voor ons paard te zijn. Ik heb vaak zat half huilend in de regen met mijn paard over het harde gestapt. Maar na iedere dag op de wei, iedere dag stappen en twee keer per week laseren, kregen we in juni het nieuws dat de pees bijna helemaal hersteld was.”

Voor het eerst weer les

Vanaf dat moment stapte Hoeberichts London twee keer per week onder het zadel en de rest van de week nog aan de hand. Toen er in september vorig jaar eindelijk groen licht kwam, begon Hoeberichts het heel langzaam weer op te bouwen. Toch was dat wel even wat anders, na een jaar niks gedaan te hebben. “We zijn inmiddels terug naar Drenthe verhuisd en hebben tussendoor nog wat kleine dingetjes gehad, maar we zijn nu echt op de goede weg. We hebben heel lang onder het zadel gestapt. Daarna draafden we alleen op de rechte stukken en nu hebben we groen licht om hem weer op te pakken. Vorige week heb ik voor het eerst sinds een hele lange tijd weer les gehad met London.”

Speciale band

Ondanks alle ellende dacht Hoeberichts nooit aan verkoop. “Ik heb veel paarden gehad en verkocht, maar met London heb ik een hele speciale band. Dat was gelijk al zo, maar dat is versterkt door mijn verhuizing destijds naar Apeldoorn en door de coronacrisis. Het enige dat ik had was mijn paard. Zijn blessuretijd doet natuurlijk wel iets met mijn sportambities. Ik durf niet te zeggen of we de subtop nog gaan halen. Hopelijk kan ik er op den duur een tweede paard bij kopen, waarmee ik misschien wel richting de Grand Prix kan. Nu kan het nog, over tien jaar ben ik een ‘ouwe doos'”, lacht ze. “Mijn reis met London is in ieder geval een mooie opstap geweest daarvoor. En London blijft gewoon, hoor. Hij hoort bij mij”, sluit ze af.

Tekst: Femke Verbeek

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto: Celine Weerink

Nele Osinga: “De keuze is gemaakt vanuit het welzijn van Medena”

jan 24, 2021

0 2409

Een paard met pensioen doen is nooit leuk, helemaal niet als hij nog helemaal niet zo oud is. Toch moesten verzorgster Nele Osinga de eigenaresse van de pony deze moeilijke keuze maken, toen de 9-jarige palamino merrie Medena een zware blessure opliep. De amazone is dankbaar voor de tijd die ze met Medena gehad heeft en hoopt dat ze met de nieuwe Freiburger Harvey Specter net zulke mooie momenten kan beleven.

“Ik heb Medena een jaar verzorgd, waar ik genoeg tijd voor had omdat ik door de coronaomstandigheden niks anders kon doen. Dat was echt fantastisch”, blikt Osinga enthousiast terug. Via een facebookadvertentie is ze in 2020 terechtgekomen bij de merrie. “Eén van de dingen die ik nooit meer zal vergeten is het moment dat ik haar voor het eerst zag. Medena stond in de paddock net om het hoekje van een gebouw, toen ik de hoek om kwam zag ik haar heel vrolijk naar me kijken. Op dat moment wist ik gelijk dat dit mijn droompaard was”.

Pittige dame

Het was liefde op het eerste gezicht, dus de amazone besloot de merrie fulltime te gaan verzorgen. “Wat ik ook nooit meer vergeet is dat ze zich heeft losgetrokken toen ik voor de tweede keer bij haar was. Er gebeurde niks ernstigs en we hadden haar snel weer te pakken, maar ik wist gelijk waar ik aan toe was”, grinnikt ze. “Het is een pittig dametje, maar ze is zo leuk. Madena is super lief, maar je moet haar wel echt met respect behandelen en rustig met haar zijn, omdat ze heel hoog in het bloed staat. Ze is superlief, slim en we konden uren knuffelen, het is echt een fantastisch paard”.

In het begin werkte de combinatie vooral vanaf de grond, later begonnen ze ook met rijden. “We hebben zeker wel tegenslagen gekend. Het rijden ging heel lang goed, maar van de ervaringen op stal wist ik wel dat ze heel pittig kon zijn onder het zadel. Zelf ben ik een persoon die niet snel bang is en redelijk snel op onbekende paarden gaat zitten, maar als ik er vervolgens echt aan moet gaan rijden vind ik het toch best spannend met zo’n paard. Toch heeft ze nooit iets fout gedaan en was ze super lief. Op een gegeven moment voelde ze zo goed en ging ze zo fijn door haar lichaam lopen, dat iedereen verbaasd was en het helemaal fantastisch vond”.

Pensioen

Zes maanden nadat Osinga begon met het verzorgen van Medina, begon de merrie aan te geven dat er iets mis was. “Dat deed ze door te gaan steigeren, we hebben het toen even aangekeken maar al snel trokken we de conclusie dat er iets aan de hand was. De dierenarts heeft haar toen helemaal onderzocht en nagekeken en hij vertelde dat er iets niet goed zat in de rug, en dat het voor Madena het beste was om te stoppen met rijden. Toen hebben we de keuze gemaakt om haar met vervroegd pensioen te doen”.

“Het was een hele moeilijke keuze”, vervolgt ze. “Maar alles wat wij deden, en nu doen met Harvey, doen we vanuit het welzijn van het paard. Dat is voor zowel mij als de eigenaresse het allerbelangrijkste, de paarden moeten het gewoon goed hebben. Wij konden Medena geen goed leven bieden als pensioenpaard, dus hebben we besloten om haar aan een kennis te geven, waar ze nu van haar pensioen mag genieten als fokmerrie”.

Harvey Specter

De amazone mist Madena nog steeds, maar de komst van Harvey Specter helpt haar er grotendeels doorheen. “Madena was een droompaard, maar dat is Harvey natuurlijk ook”, legt ze uit. De 2,5-jarige Freiberger staat nu drie weken op stal bij zijn nieuwe eigenaresse en verzorgster. “Hij is echt super lief en doet het tot nu toe heel goed, ondanks dat hij wel heel erg moest wennen aan zijn nieuwe plekje. We zijn een beetje begonnen met grondwerk en dat pakt hij supergoed op, want hij is echt heel slim”.

Ook met Harvey was het liefde op het eerste gezicht, volgens Osinga. “Hij is heel anders dan Madena, veel rustiger en op een andere manier nieuwsgierig. Hij is wat meer in zichzelf, terwijl Madena zich veel meer uitte als er iets aan de hand was”, legt ze uit. “Ons doel is om zo veel mogelijk plezier te maken met Harvey en dingen te doen, die met Madena iets moeilijker waren, zoals buitenrijden. Lekker door het bos galopperen, maar ook een dressuurwedstrijdje rijden en af en toe een springparcourtje meepakken. We blijven gewoon lekker recreatie rijden, genieten is het allerbelangrijkst”.

Bron: Hoefslag (overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan)

Foto’s: Sanne van Zalen

Suzan Abbink: “In een flits van een seconde zag ik Spike drie keer doodgaan”

dec 4, 2020

0 3277

De tuiger van Suzan Abbink liep nét niet rad. Eenmaal in de kliniek aangekomen bleek zijn pees bijna van het bot af te zijn. Na een lang revalidatietraject kwam Elvis er wonder boven wonder weer bovenop, maar Abbink besloot hem niet meer te rijden. Ze kocht de 13-jarige Spike, die ze al een tijd bijreed. Spike werd echter aangereden door een auto toen ze op weg naar de buren waren. Ook hij kwam er weer bovenop.

Veel plezier

Suzan Abbink en Elvis tijdens een bosrit. Foto: suzanabbink.nl

“Ik heb Elvis als 4-jarige gekocht toen ik eigenlijk op zoek was naar een 12-jarig paard die alles al gezien had”, begint de amazone haar verhaal. “Hij was dus alles wat ik niet wilde, maar toen ik hem zag vond ik hem wel een super guitig jong paard. Hij is erg lang in zijn rug en ‘slechts’ 1.67m. Zelf ben ik 1.96m, dus echt wel lang. We hebben ontzettend veel plezier gehad met elkaar. We reden endurance en in het bos, maar weinig in de bak. Dat omdat hij zo slap was en moeite met het werk in de bak. Op een gegeven moment liep hij nét niet rad. Ik haalde de osteopaat erbij ben zelf lymfedrainagetherapeut dus heb dat toegepast. Na twee maanden was het nog niet over dus zijn we naar de kliniek gegaan.”

Pees bijna van bot

“Daar moest hij natuurlijk op de volte. De dierenarts zag de kreupelheid in eerste instantie niet. Pas na 20 minuten longeren werd hij moe en toen zag de dierenarts het ook. Inderdaad: nét niet rad. Vervolgens was de buigproef niet goed, maar de foto’s waren dat wel. Ik wist zeker dat er iets mis was, dus ook maar scannen. Toen bleek dat de pees van zijn achterbeen bijna van het bot was. Hij zat nog maar enkele vezels vast. Dat was op vrijdagmiddag. De dierenarts zei dat ik er het weekend maar over na moest denken, maar dat zijn advies was om hem maandag in te laten slapen. Daar sta je dan. Ik ging met een paard van ‘wat doe je hier met dit dier?’ naar ‘laat hem maandag maar inslapen’. En dat met de klacht: hij is nét niet rad.”

Intuïtie

Elvis al spelend in de sneeuw. Foto: Equine Visions

Abbink vroeg haar vriendin Fenella Doesburg, die tevens (holistisch) dierenarts en osteopaat om raad. Zij gaf aan dat er veel mogelijkheden waren nog voor Elvis. Uiteindelijk heeft zij zijn pees ingespoten met traumeel. Toen legde ze bij mij de vraag: als dit niet je eigen paard was, maar die van een klant, wat zou je dan doen? Ergens wist ik dus ook wel wat ik moest doen. Maar ja, je eigen paard is altijd moeilijk om objectief te blijven. Ik heb hem niet op boxrust gezet, maar ik heb wel voorkomen dat hij kon gaan rennen. Zo zijn we gestart met het revalidatietraject.”

Helemaal genezen

Elvis kreeg een stal met een ruime uitloop waar hij in kon vertoeven. Dat was nog wel even wennen voor de ruin, omdat hij een heel speels paard is. “Hij was altijd hele dagen druk met rennen en liep altijd met emmers en takken in zijn mond. Elvis is eigenlijk net een hond”, lacht ze. “Een jaar later zag ik hem lopen in mijn kudde en dacht ik: hij is goed! We zijn teruggegaan naar de kliniek en hebben hem daar opnieuw laten scannen. Als je dan te horen krijgt dat de arts ‘wel eens een mooiere genezing gezien heeft’ doet dat wel zeer. Vervolgens heb ik hem onder begeleiding van Fenella helemaal gerevalideerd.”

Suzan Abbink en Elvis. Foto: Equine Visions

“Wel heb ik toen gezegd dat ik er nooit meer zelf op zou gaan. Die lange rug en mijn lengte werken toch als een hefboom. Ondertussen deed hij het fantastisch voor de wagen, dus zijn we daarmee gaan genieten. Nu rijdt mijn buurmeisje van 11 met hem en dat gaat hartstikke goed. Daar kan ik enorm van genieten. Ik hoop dat ze nog lang kan blijven komen, want Elvis leeft weer helemaal op door alle aandacht.”

Topsport of verkoop

In de blessureperiode van Elvis leerde Abbink Spike kennen. Spike was het paard van de buurman. “Een grote Oldenburger reus van 1.84m. Zo groot als hij is, zo lief is hij ook. De buurman bood hem aan om te gaan rijden, als angstruiter best spannend”, zegt ze nu lachend. “Ondertussen was Spike al 13 jaar en kwam de eigenaar voor de keuze te staan: of topsport rijden, of verkopen. Het werd het laatste, maar ik reed hem ondertussen ook al een half jaar. Spike heeft mij is die periode zoveel vertrouwen gegeven en ik heb al zoveel van hem en Bert Schokkekamp mogen leren. Van zo’n paard neem je dan niet zomaar afscheid, dus ik besloot hem zelf te kopen. Bert gunde mij hem echt. Ik zit nu zo vrij als een vogel in het zadel. Het is echt een uniek paard.”

Heftige aanrijding

Suzan Abbink met Spike. Foto: suzanabbink.nl

Abbink en Spike doen van alles samen. “Van TREC tot springen en van dressuur tot clinics. Je kan het zo gek niet bedenken en we doen het. En daarbij hoort ook het fietsen met je paard. We gaan elke zondagochtend naar de buurvrouw rijden. Dan fietste ik ernaast zodat hij alvast onbelast kon warmlopen. Tot die bewuste zondagmiddag. Elke zondag komen we op de terugweg wandelaars met een wandelwagen tegen, maar ineens vond Spike er wat van. Hij maakte één schrikbeweging en kwam daardoor op straat terecht. Het was direct raak. Een oudere meneer reed hem aan met zo’n 60 km/h. Een paar honderd meter later stond hij pas stil, zijn auto was total loss. In een flits van een seconde zag ik Spike drie keer dood gaan. Je ziet hem op de motorkap klappen, op het asfalt vallen. En ten slotte op drie benen opstaan…”

In beweging gehouden

“Ik belde Fenella gelijk en zij vloog direct in de auto naar ons toe. Spike had flinke klap in zijn rug gehad. Die maakte ze weer los en toen zette Spike gewicht op zijn been. Dat was een ontzettende opluchting. Had hij dat niet gedaan, dan was het waarschijnlijk heel fout afgelopen. Onder zware pijnstilling heeft Fenella Spike aan de hand naar huis gestapt. We hebben hem wel in beweging houden. We zijn eigenlijk vrij direct begonnen met de revalidatie om verklevingen te voorkomen. We zijn begonnen met 5 minuten stappen en dat zijn we per vijf minuten gaan uitbouwen. Sinds juli heb ik hem onder begeleiding van Fenella onbelast aan de lange teugel opgetraind en nu zit ik er weer een paar keer per week op.”

Pijnvrij en plezier

“Spike biedt inmiddels hele mooie dingen aan, zoals de piaffe. We zijn nu weer bezig met dingen als meer sprong krijgen in de galop. Ik had niet gedacht dat ik er ooit weer op zou zitten. Echt doelen heb ik niet meer. Wedstrijden rijden is eigenlijk niet van belang. Het was nooit echt mijn drijfveer en dat is alleen maar minder geworden. Mijn doel is om mijn paarden goed te houden en van ieder moment dat ik met ze heb te genieten. Het maakt eigenlijk niet meer uit wat we nog gaan doen. Als ze maar pijnvrij zijn en plezier hebben. Je hebt je paarden nou eenmaal niet om ze pijn te doen”, sluit ze af.

Tekst: Femke Verbeek

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto’s: suzanabbink.nl / Equine Visions

Priscilla van der Velde: “Mijn doel is om een gelukkig paard verder op te leiden”

mei 24, 2020

0 991

Priscilla van der Velden - Sharona © Privébezit — Priscilla van der Velden - Cerona © Privébezit

Priscilla van der Velde kreeg drie jaar geleden de merrie Cerona (v. Gribaldi) onder het zadel toen ze op zoek was naar een nieuw paard om lekker mee aan de slag te gaan. Cerona had een ingewikkelde peesblessure gehad en zou volgens de dierenarts in de toekomst niet meer dan een B-proefje kunnen lopen. Maar nu heeft de combinatie toch al drie winstpunten in het ZZ-Zwaar bij elkaar gereden en vliegen de twee-ers de amazone om de oren.

Speciale klik

Van der Velde begint te vertellen. “Ik rijd haar nu drie jaar. Voor mijn tijd heeft zij een hele zware peesblessure gehad aan het voorbeen en dat been was echt volledig stuk. Hierdoor heeft ze een jaar lang in stal gestaan om te revalideren, maar op het moment dat ik haar eigenaar Ap Groot belde met de vraag of hij wat leuks had staan, zei hij dat Cerona net weer drie maanden onder het zadel was. Daarbij zei hij wel de tijd zal leren hoe het been zich houdt, maar gewoon moest komen kijken. Ze stond op de manege waar ik ben opgegroeid met mijn vorige eigen paard. Eenmaal aangekomen kwam Cerona de gang in lopen en ik voelde meteen bepaald soort klik met haar.”

Priscilla van der Velden – Cerona © Privébezit

Wonder

Ze vervolgt: “Ik ging voor de eerste keer met haar rijden en dat was natuurlijk hartstikke zoeken. Het was wiebelig, ze had weinig balans, ik had geen rem, ik moest haar dus echt in de basis opnieuw africhten.” Toch voelde de amazone wel dat de merrie veel potentie had. “Na de derde keer wist ik het helemaal zeker omdat ze ontzettend leergierig is. Voordat ze weer in de manegelessen mee ging lopen heeft ze weer een scan gehad. Toen heeft de dierenarts zijn verbazing uitgesproken. Hij vond het een wonder dat de pees helemaal genezen was, maar gaf wel de garantie dat er waarschijnlijk niet meer dan een B-proefje in zou zitten.”

Naar de subtop

Uiteindelijk wist niemand wat het zou gaan worden, maar Van der Velde besloot toch om de merrie op te pakken. “Het eerste jaar heb ik veel tijd besteed aan de basis. Dat wil zeggen haar weer in balans krijgen en ervoor zorgen dat de bespiering weer op de goede plek zit.” En met succes, want binnen twee jaar tijd heeft de amazone haar merrie vanaf het L2 naar het ZZ-Zwaar met drie winstpunten gereden. “De subtop was zowel voor mij, als voor mijn paard nieuw. Ik trainde met mijn vorige paard op ZZ-Licht niveau en Cerona was tot en met het M1 gekomen. We zijn samen gegroeid, maar we moesten wel van ver komen”, geeft de amazone toe.

Snelle ontwikkeling

“Ik heb met mijn vorige paard enorm veel ervaring opgedaan in de opleiding. Hierdoor wist ik wel dat veel geduld en goed voelen erg belangrijk is. Daarnaast heb ik met Cerona ook privélessen. En ik heb het geluk dat het een ontzettend leergierige merrie is, ik hoef maar drie keer iets te vragen en de vierde keer doet ze het vanzelf. Een heleboel dingen gaan heel erg makkelijk met het aanleren, maar op dit moment heeft ze wat moeite met het aanleren van de passage en piaffe. Dat komt ook deels door haar bouw, want haar rug is wat lang. We zitten nu in het traject op dat langzaamaan sterker te maken. Ze ontwikkelt zo ontzettend snel in haar lijf en bespiering, dat de zadelmaker ieder half jaar weer op de stoep staat en zijn verbazing uitspreekt over haar”, lacht de amazone.

Gebasseerd op gevoel

“Als je haar zo ziet staan is het een heel normaal paardje waarvan je niet verwacht dat ze subtop loopt. Maar zodra zij in beweging komt wordt het een heel ander paard. De weg er naartoe gaat met een hik en een stoot, maar eigenlijk gaan we meer vooruit dan dat we echt stilstaan. En dat komt omdat ze het onwijs leuk vindt. Ik had wel verwacht dat dit wat zou gaan worden, maar in hoeverre en hoe hoog niet. Ik hoopte natuurlijk dat er wel iets in de richting van de subtop zou kunnen komen”, geeft Van der Velde toe. “Dat gevoel was gebaseerd op mijn gevoel over haar ontwikkeling en gedrag onder het zadel, alleen ze had natuurlijk flink last gehad van dat been en daardoor heb ik die wens nooit hardop uitgesproken.”

‘Aan’

Cerona is volgens haar amazone een ontzettend lieve merrie. “Ze is altijd in voor knuffelen en zodra ik er ben is ze altijd blij en reageert ze ook op mij. Tijdens het opzadelen en zodra ik er op stap, hoef ik ook nooit op het knopje ‘aan’ te drukken, want ze gaat vanzelf. Ik moet haar eerder bij me houden zodat ik haar kan beschermen tegen zichzelf als ze te snel wil of te hard gaat. Alleen op wedstrijd is het soms wat ingewikkeld als ze hengstig is. Dan zet ze haar kop erop en neemt haar werkwilligheid de overhand”, lacht de amazone.

Gelukkig begeleiden

“Ik ben het meest trots op het feit dat ze mij altijd wil pleasen. Ze wil altijd alles voor mij doen. En of we nu in de subtop verder gaan komen of niet, ze wil mij tevreden maken. Hierdoor heb ik ook altijd wel gedacht dat we er zouden komen, alleen haar lijf moet het traject natuurlijk ook aan kunnen. De zadelmaker staat alweer op de kalender en ze gaat één keer in de drie maanden naar de osteopaat zodat eventuele blokkades meteen verholpen kunnen worden. In haar training en huishouding klopt alles om haar gelukkig te kunnen begeleiden.”

Doelen

“Mijn doel is dan ook niet gerelateerd aan een bepaalde klasse, maar om een gelukkig paard verder op te leiden tot aan waar zij het aankan. We zijn nu voor de Lichte Tour aan het trainen en dat pakt ze enorm leuk op. De twee-ers vliegen mij om de oren, dat is niet de bedoeling, maar laat wel zien hoe graag ze het wil. Mijn doel is dus ook om hoger te komen, mits zij er ook gelukkig van wordt”, besluit de amazone.

Tekst: Elaine Duurham

Bron: Hoefslag (overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan)

Foto: Privébezit

Blessure Anna Kasprzaks Fuhur valt mee

feb 27, 2020

0 214

Anna Kasprzak - Fuhur 6 Norwegian Horse Festival 2020 © DigiShots

De blessure van Anna Kasprzaks Fuhur lijkt mee te vallen. De Deense amazone hoopt zelfs in maart alweer haar wedstrijdrentree te maken.

Fuhur (v. Füerstenreich) raakte vlak na de Grand Prix in Lillestrøm tijdens het Norwegian Horse Festival gewond in zijn stal.

IJzer eraf

De combinatie had zojuist de Grand Prix gewonnen, maar moest zich afmelden voor de kür op muziek omdat de bruine ruin met zijn hoef tussen de tralies was blijven zitten. Daardoor had hij een ijzer verloren en liep hij een flinke schram op.

Kasprzak liet haar paard nakijken door een dierenarts. Die concludeerde dat de verwonding slechts oppervlakkig is.

Elena Sidneva

De elfjarige Fürstenreich-zoon Fuhur staat sinds december 2019 bij Kasprzak op stal. Daarvoor nam de Russische Elena Sidneva met hem deel aan de Wereldruiterspelen in 2018 en aan het Europees Kampioenschap in Rotterdam in 2019.

Lillestrøm was pas de tweede wedstrijd voor Fuhur met zijn nieuwe amazone. Kasprzak hoopt volgende week aan de strat te komen van de internationale wedstrijd in het Deense Herning.

Bron: Hoefslag / Anna Kasprzak Dressage

Foto: DigiShots

Subtop I Madeleine Witte-Vrees: “Het begin is er weer!”

feb 21, 2020

0 2444

Madeleine Witte Vrees - Cennin FEI Longines FEI World Cup Paris 2018 © DigiShots

Madeleine Witte-Vrees maakte vandaag in Utrecht na een jaar wedstrijdpauze haar wedstrijdrentree met haar toppaard Cennin (v Vivaldi). In de Grand Prix Special noteerde ze een score van 75 procent.

“De plaatsing is verder helemaal niet zo belangrijk,” reageert de amazone. “Het doel was nu om de dingen waar we het afgelopen jaar aan hebben gewerkt uit te voeren in de ring. En dat begin is er nu.”

De tijd genomen

De amazone meldde zich vorig jaar op de tweede dag van Indoor Brabant af omdat Cennin niet goed aanvoelde. “Ik had langer het gevoel dat er iets was. Ik laat mijn paarden altijd bijtijds nakijken, maar je kunt niet altijd meteen alles zien. Maar het voelde zo goed als dat hij kan. Daarom hebben we ruim de tijd genomen. Aan het einde van de zomer zat ik er wel weer op, maar ik wist dat we de wintercompetitie niet meer gingen halen. Daarom hebben we langer gewerkt aan de conditie van Cennin. Ik rijd voor de afwisseling onder meer veel op de renbaan met hem. Het is geen paard om iedere dag alle oefeningen mee te rijden.”

Witte-Vrees traint sinds de zomer bij Nicole Werner. “We hebben een goede klik en het was ontzettend fijn dat ze er vandaag in Utrecht ook bij was. Ze ziet alles en dat is heel belangrijk. In de zomer nam ik eerst steeds mijn merrie Finnländerin ( v Fidertanz) mee naar Nicole, maar uiteindelijk ben ik ook rustig Cennin mee gaan nemen. Nicole vindt het heel belangrijk dat ik zo ontspannen mogelijk blijf. Bij het ene paard is het harder werken dan bij het andere, maar moet er wel mooi uit blijven zien. Daar werken we onder meer aan.”

Allemaal achtten

In Utrecht liep de combinatie nog tegen wat foutjes aan. Zo reed Witte-Vrees mooie series, maar ging het aan het einde toch nog even mis. “Ja, dat krijg je een onvoldoende. Bij de passage linksom galoppeerde Cennin aan, omdat ik er iets teveel aan zat met mijn buitenbeen. Dat leverde ook een onvoldoende op. Het kan dus nog beter, maar de pirouettes zijn al veel beter geworden. Voor het eerst kreeg ik daar allemaal achtten voor. Daar was ik megablij om. De eerste keer weer op wedstrijd is altijd moeilijk. Alleen al de beslissing: wanneer gaan we? Daarom ben ik blij dat sommige dingen waar ik thuis aan heb gewerkt, in de ring al lukten.”

Het doel van de amazone is om weer op het allerhoogste niveau mee te doen met de 13-jarige voshengst. “Hij heeft natuurlijk al een paar jaar in het team meegelopen. Ik ga uiteraard met hem naar het NK, dat lijkt me niet meer dan logisch. Maar het doel is ook om de goede dingen nog beter te maken.”

Trainer Nicole Werner laat weten heel trots te zijn op Madeleine. “Ze heeft veel meer ontspannen gereden. Ze had super rechte eners, alleen een toegift van twee. Verder lieten ze mooie piaffe-passages zien.”

Finnländerin

Naast Cennin heeft Witte-Vrees straks nog een paard dat op het hoogste niveau mee kan draaien. Met de 10-jarige Finnländerin maakt ze over een week in Liempde haar debuut in de Inter II. “Ze is zo goed als Grand Prix klaar. Ze leert gigantisch snel, heel bijzonder. Ik ben heel blij met haar. Ze heeft alleen nog wat wedstrijdervaring nodig. Alle hengstencompetities heeft zij natuurlijk nooit gehad. Dat verschil merkte ik tijdens Jumping Amsterdam, waar het overigens op de tweede dag al veel beter was. Het is een merrie met een top-instelling. Het fijne is ook dat ze samen met Cennin op de vrachtwagen kan, met voldoende ruimte ertussen uiteraard. Ik vind het elke keer apart dat ik dan toch weer zo’n fijn paard onder het zadel krijg. Met dank aan Nico natuurlijk, die ze steeds weer opspoort. Steeds als ik denk: ‘ik krijg er nooit meer zo één, dan komt er toch weer een waarmee ik bovenin mee kan doen. Dat is echt heel bijzonder.”

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan

Foto: Digishots

Melanie Mouthaans Grand-Prix-paard Varnoldi ingeslapen

jan 2, 2020

0 7092

Melanie Mouthaan - Varnoldi CDI3* Roosendaal 2013 © DigiShots

Amazone Melanie Mouthaan is gebroken van verdriet. Ze moest op Nieuwjaarsdag plotseling afscheid nemen van haar Grand-Prix-paard Varnoldi (v Stravinsky XX).

“Wegens een blessure was hij aan het revalideren wat de afgelopen weken zeer goed ging en hoopvol leek!,” schrijft de amazone op haar Facebookpagina.

Acuut geblesseerd

Op nieuwjaarsochtend kon de 17-jarige Varnoldi niet meer zelfstandig opstaan. “Hij heeft ontzettend zijn best gedaan en zich goed laten helpen, maar uiteindelijk zich ook nog acuut geblesseerd. Daardoor werd opstaan onmogelijk. “We hebben hem ter plekke uit zijn lijden moeten verlossen.”

In oktober overleed Mouthaan’s Friese Grand Prix-hengst Wilke-C van de Wijdewormer (v. Fabe 348). Vlak daarvoor gunde de amazone de hengst zijn pensioen.

Bron: Hoefslag / Facebook

Foto: Digishots

Senna Evers breekt schouder bij val

nov 29, 2019

0 2695

Senna Evers - Happy Feet CDI Exloo 2019 © DigiShots

Senna Evers heeft bij een val van een paard haar schouder gebroken. De amazone staat minstens zes weken aan de kant.

Evers behaalde vele successen in de children-rubrieken met de pony Happy Feet (v Tuschinski). Afgelopen zomer wonnen ze, in het laatste Children-jaar van Evers, een zilveren teammedaille op het Europees Kampioenschap in het Italiaanse San Giovanni.

Daarvoor had de 14-jarige amazone de NRPS-ruin Majos Cannon (v Marchi) onder het zadel. Daarmee won ze onder meer de individuele proef en de kür op muziek van de internationale wedstrijd in Uggerhalne (Denemarken).

Bron: Facebook / Hoefslag

Foto: Digishots

Nicola Philippaerts mikt op Lyon na schouderblessure video

okt 18, 2019

0 164

Nicola Philippaerts - Chilli Willi Indoor Brabant 2017 © DigiShots

Nicola Philippaerts zit weer in het zadel, nadat hij acht weken geleden bij een val van zijn paard een schouderblessure opliep. De springruiter werkt samen met Chilli Willi aan hun comeback.

“Hopelijk kan ik nog echt een goed indoor seizoen hebben dit jaar,” reageert Philippaerts. “Mijn plan is om over drie weken in Lyon de wereldbeker te rijden, we zullen zien of dat gaat lukken. Ik wil toch wel een aantal wereldbekerpunten proberen te behalen voor de wereldbekerfinale.”

Operatie

Na zijn val moest Nicola Philippaerts een operatie ondergaan en stond hij wekenlang aan de kant. Ook zijn Chilli Willi moest herstellen van een blessure. “We gaan kijken hoe het loopt als we weer beginnen te springen, maken van daaruit zijn planning op.”

Zie ook: Nicola Philippaerts langdurig uit de running na val