Pensionstal & Stoeterij Geere-stein:
"Service ten top, voor paard en mens"

Tekst: Christine Dijk | Foto’s: Renske van der Haagen

De boerenvlag wappert aan de vlaggenstok bij de voordeur van de woonboerderij van Matthijs Maat en zijn vrouw Liesbeth. Tot 2000 was er op het voormalige melkveebedrijf een eenvoudige pensionstal en een minicamping gevestigd, met de naam Geere-Stein. Die naam heeft het bedrijf nu nog steeds. Het melkveebedrijf ging behoorlijk op de schop toen Matthijs in 2006 startte met de plannen en de (ver)bouw van het huidige bedrijf. “Samen met de architect heb ik veel aandacht besteed aan het aanzicht. In dit bosrijke gebied kun je geen kolos neerzetten. Door het torentje en de geleding aan de voorzijde, is het gebouw een speels geheel geworden. De gedachte achter de huidige accommodatie was dat het geheel functioneel moest zijn, maar ook stijlvol en zeker niet te massaal”, aldus Matthijs.

Focus

In eerste instantie lag de nadruk op de fokkerij en de africhting van de jonge paarden. “Daar zijn we van teruggekomen”, vertelt de ondernemer. “Je bent dan te afhankelijk van één of meer ruiters die het bedrijf naar een hoger plan moeten tillen. Vandaar dat de focus op de pensionstalling is komen te liggen. Deze indeling met de vier units bevalt uitstekend. Je ziet vaak dat paardenbedrijven met veel stallen in één gebouw zitten. Dan krijg je van die ellenlange rijen aan boxen, met altijd veel onrust tot gevolg in die ene gang. In het vooronderzoek heb ik veel paardenbedrijven bezocht in het binnen- en buitenland, waardoor het idee van die verschillende stalunits ontstond.” De 65 pensionpaarden zijn verdeeld over vier gangen met boxen die samenkomen in één grote gemeenschappelijke ruimte. Met daarachter de opslag van hooi en stro, de zes-paards stapmolen op verharde bodem, longeerbaan, solarium, de binnenbaan en de revalidatieruimte. Alles onder één dak. De laatstgenoemde, wordt geëxploiteerd door Hydro Horses. De aangrenzende ‘kantine’, inclusief bar en keuken wordt verhuurd als vergaderlocatie voor horsecoaching, diners en feestjes en om lessen en presentaties te geven. Zo is hier ééns in de vier weken de opleiding tot aquatrainer. Bij de kantine horen twee ruime terrassen.

Engeland

Zowel in het eigen huis als in de aankleding van het bedrijf is de Britse invloed onmiskenbaar. Matthijs en Liesbeth zijn gek op Engeland. “We gaan zeker eens per jaar die kant op. Vooral de regio van Cotswold. Het typische ruige van de streek in combinatie met tijdloos en stijlvol. We bezoeken graag van die fairs. Britse chic ten top. Die zie je hier in het interieur overal terug. In de stoffen, de meubels, de kleuren. Elke ruimte heeft een eigen sfeer.” De gezellige woonkeuken biedt uitzicht op de wei waarin de twee jachtpaarden van Liesbeth lopen.

Fokkerij

Aan de andere kant van het huis, voor de stalgebouwen, lopen de fokmerries met hun kroost. De belangstelling voor de fokkerij zat er al vroeg in bij Matthijs. “Zowel mijn opa als mijn vader waren echte paardenmensen. Mijn vader maakte na de landbouwmechanisatie de omslag van de werkpaarden naar tractoren mee. Op het akkerbouwbedrijf begon ik op jonge leeftijd samen met mijn vader met het fokken van Welshpony’s onder de stalnaam Ruimzicht", vertelt hij.
Het fokken van paarden begon met de Romancier x Sovereign Bill xx-merrie Nicara. “Die had ik op advies van paardenman bij uitstek, Aalt Pleijter uit Zalk, gekocht. Ze werd daarna in 1998 meteen kampioen op de CK in Ommen, waar ze de beste was van maar liefst 103 merries. Ik weet nog dat die kampioenstitel me een dubbel gevoel bezorgde. Als je fokt, werk je aan een bepaald toekomstbeeld. Je wilt steeds weer verbeteren. Maar nu wás er al een hoogtepunt! Ik vroeg me destijds af of ik die ‘prestatie’ wel zou kunnen evenaren.” Die zorg bleek ongegrond. Vele hoogtepunten zouden volgen. Nicara – later verdiende ze de predicaten elite en sport (dr) – bleek een gouden merrie die fantastische paarden voortbracht, zoals de Florestan I-dochter Sicara Elite Sport (dr). Sicara is de moeder van Wicara Elite, IBOP (dr), pref, prok, de moeder van de KWPN-gekeurde Impression, die Matthijs in gedeeld eigendom had met Joop van Uytert.

Buitenlandse hengsten

Matthijs zet het lijntje van Nicara nog altijd voort. Ten eerste met zijn oogappel Wicara, die een veulen aan de voet heeft van Total Diamond PS. Ze heet Sicara en wordt net als haar één jaar oudere zus Regina-Cara (v. So Perfect) aangehouden voor de fokkerij. “Zij zijn de toekomst." Daarnaast is er de Londonderry-dochter Lycara met haar veulen van Blue Horse Santiano. Dit luxe hengstje kreeg in Hannover de Gold Medal Foal-premie toegekend, wat inhoudt dat hij voor alle onderdelen een 8 of hoger scoorde. Swinging Lady (v. Fürst Toto) werd veulenkampioen op de CK in Utrecht. Haar moeder is de Hannover-merrie Dancing Lady (Dancier x Metternich). Het eerste veulen uit Dancing Lady dat op Geere-Stein geboren werd, is de nationale veulenkampioen van 2015, de hengst Kompaan (v. Geniaal), die helaas jong overleed.
Opvallend zijn de ‘buitenlandse’ hengsten in dit rijtje. “Ik heb van het begin af aan Duitse hengsten gebruikt in het kader van de bloedspreiding. Bovendien ben ik altijd in voor een experiment. Een hengst moet me aanstaan, vooral wat betreft uitstraling en de combinatie moet passen. In de Cara-stam zit het geweldige achterbeen verankerd. Het voorbeen, de schoudervrijheid, kan beter. Ik zoek dus naar een hengst die dat kan inbrengen. In 2010 was ik daarom één van de eerste fokkers die Totilas gebruikte.” Matthijs haalt veel plezier en voldoening uit zijn fokkerij. “Paarden zijn een mooi, maar angstvallig bezit. Soms valt een veulen tegen of gaat het al tijdens de dracht of tijdens of vlak na de geboorte mis. Je moet er ook niet bij stilstaan wat er allemaal nog mis kan gaan als ze opgroeien. Ik bedoel maar dat een paard kwetsbaar is." De positieve kant van de medaille is een fokproduct als Impression. Hij maakte dit jaar zijn debuut in de Grand Prix met Diederik van Silfhout. Er is al veel vraag naar de hengst. "Prachtig, zulke sportieve successen. Paarden geven je vooral geweldige momenten en herinneringen om nooit te vergeten.”

In de watten

Op stal Geere-stein staan dressuur - , eventing-, jacht- en springpaarden. Hun eigenaren variëren van recreatie- tot fanatieke wedstrijdruiters. Ze waarderen de faciliteiten én de mooie omgeving. Je kunt hier zo vanuit de stal het bos in. Doorn ligt aan de rand van de Utrechtse Heuvelrug, in het gebied de Stichtse Lustwaranda. “We merken dat er bij alle paardeneigenaren veel vraag is naar goede pensionstallen”, vertelt Matthijs. “Onze klanten komen overal vandaan en hebben er vele kilometers voor over, als hun paard maar op een goede plek staat. Het keurmerk heeft ons wat dat betreft denk ik veel gebracht; het wil zeggen dat we hier het beste doen voor je paard. Daar willen de eigenaren graag voor betalen. Een stal met alle faciliteiten, waarbij de klant bij wijze van spreken alleen nog maar hoeft op te stappen en weg te rijden, mag wat kosten. Het maandtarief voor de pensionstalling is 550 euro. De vraag is wel of we het voor die prijs kunnen blijven aanbieden, want alles wordt duurder: stro, ruwvoer, personeel en niet te vergeten de energieprijzen. We hebben hier dertien hectare land dat grotendeels is opgedeeld in kleine weides met houten omheining. Er kan gekozen worden, afhankelijk van waar het paard zich het meest prettig bij voelt, tussen een individuele wei of paddock, een wei/paddock voor twee paarden of de groepswei, helemaal achterin. Zelf ben ik 'de vliegende keep' en ik doe onder andere het weidemanagement. Zo ben ik toch nog een beetje boer. Ik vergeet nog te vermelden dat we elk paard zijn eigen, afgepaste voer geven, naast de gewone biks. Dat doen de eigenaren dan in bakjes met de naam van hun paard erop, en dan geven we dat elke dag.”
Op een trolley staan tientallen Tupperware-achtige plastic houders in alle soorten en maten, met zemelen, luzerne, muesli en allerlei supplementen. “De paarden worden hier in de watten gelegd, maar de klanten ook. Service ten top!”

Toekomstbestendig

De stalgangen zijn licht en ruim; de boxen voldoen ruimschoots aan de 3x4 meter-norm. Opvallend is dat de tussenwanden dicht zijn, onderling contact is mogelijk via de stalgang en/of via het buitenluik, niet ook nog via de tussenwanden. Matthijs licht toe: "Dat is bewust gedaan, paarden hebben soms ook behoefte aan rust.” De paarden staan tot aan hun knieën in het stro en elke stal is voorzien van een slowfeeder. Ze komen niet alleen vier uur per dag buiten, maar vervelen zich ook op stal niet. “Vergeet je daar niet even een foto van te maken?”, Matthijs wijst ons op het bordje met keurmerk dat bij de binnenbaan hangt. “Welzijn Plus is tenslotte waar het hier om gaat. Het is het hoogst haalbare label op het gebied van paardenwelzijn. De 'Plus' geeft vooral aan dat de weidegang gegarandeerd is. We zijn het eerste bedrijf met die kwalificatie en ik hoop dat er vele bedrijven volgen. Als bestuurslid van de Werkgroep Keurmerk Paard en Welzijn merk ik een soort schroom bij pension- en sportstallen en maneges om het keurmerk aan te vragen. ‘Wij voldoen daar vast toch niet aan’, wordt gedacht. Het kan zijn dat je bedrijf inderdaad nog niet aan alle gestelde eisen voldoet, maar soms is een kleine investering al genoeg om toch het keurmerk te kunnen krijgen. Ik zie het keurmerk als een enorme meerwaarde voor je bedrijf dat zich uiteindelijk uitbetaalt en je sterker neerzet richting gemeenten, banken en andere instanties. Én natuurlijk richting (nieuwe) klanten.”

LTO-vakgroep Paardenhouderij

Matthijs is niet alleen een gedreven ondernemer, hij is ook breed bestuurlijk actief binnen de paardensector, bij de LTO-vakgroep Paardenhouderij, als Commissielid Identificatie en registratie en Stigas. Matthijs: “Ik zie het als een plicht om me in te zetten voor de duurzaamheid van de paardenhouderij en het paardenwelzijn. In de publiciteit overheersen vaak de dingen die niet goed gaan op het gebied van paardenwelzijn, dus moeten we het beeld dat mensen bij een paardenbedrijf hebben, verbeteren. Met het keurmerk straal je uit naar dat buitenwereld dat de paarden het goed hebben. Daarnaast geef een signaal af aan de overheid en voorkom je dat er regelgeving opgelegd wordt die niet wenselijk en niet werkbaar is. En dat is weer van belang voor het voortbestaan van de hele sector.”