Feestje
Ik stam nog uit de tijd dat wedstrijd rijden, een dagvullend programma was. Ik zag dat echt als uitje, met mijn pony en met mijn clubgenootjes. Dressuur en springen werden gewoon op één dag georganiseerd. Op gras konden heel veel banen worden uitgezet, een ring of twintig was geen uitzondering. Daarnaast waren er altijd tenminste twee springringen. Het was ook heel normaal dat je én dressuur startte én je kunsten in het parcours liet zien. Iedereen bleef de hele dag, want aan het einde was er altijd de parade. Wat was dat speciaal, om daar in mee te rijden! Voor de generatie na mij; iedereen ging dan te paard of pony, twee aan twee achter de vaandeldrager van je club aan, met alle deelnemende clubs over het terrein. Na de parade werd iedereen opgesteld en werden de prijzen uitgereikt. Daarna was de dag voorbij en verheugde je je alweer op het volgende evenement, want dat waren het; evenementen. Wat een contrast met de lokale wedstrijden van tegenwoordig. Er worden zoveel wedstrijden georganiseerd dat de rubrieken vaak magertjes gevuld zijn. Op gras wil men niet meer rijden, dus de organiserende vereniging is beperkt in het aantal wedstrijdbanen. Voor de gezelligheid hoef je ook niet op wedstrijd te gaan - of je moet zelf de slingers ophangen - want iedereen is vooral met zichzelf bezig en wil zo snel mogelijk naar huis. Tot we naar de Bommelerwaardse Paardendag in Ammerzoden gingen. Wat een feestje was dat! Er waren dressuur- en springrubrieken voor zowel pony's als paarden en bixie voor de allerkleinsten. De banen lagen op zand en gras, waar niemand over klaagde. Er was een strodorp met zitjes, uitgebreide horeca, een winkel, een hele kinderboerderij, gratis schminken en een meet en greet met een YouTube-ster. Daarnaast werden er verschillende shows en clinics gegeven. Dit alles met een gezellig muziekje op de achtergrond en een omroeper die de hele dag aan elkaar praatte. De prijzen werden aan het einde van de dag aan iedereen uitgereikt. Wat een gezelligheid en saamhorigheid! Het kan dus toch nog!
