"Wolfskies eruit"

30 juli 2022, 13:14 Advertisement

Een wolfskies. Niemand zit er op te wachten, maar wat is het eigenlijk? Christie Dreessen, internationaal gecertificeerd gebitsverzorgster, legt het uit. "Het is een kies die door de evolutie heen, eigenlijk verdwenen is. Soms blijft daar een klein kiesje van over, voorin, waar het bit ligt. Die locatie maakt meteen duidelijk waarom het een probleem kan zijn voor paarden die bereden worden. Ze zitten in de onderkaak vaak diep in het slijmvlies, waardoor je het erwt-onder-de-matras-effect krijgt. In de bovenkaak hebben ze verschillende vormen, waar het bit steeds tegen aan kan tikken. Tel maar uit wat dat doet in de aanleuning."

Pijnlijk

Als het paard een bit in krijgt, dan moeten ze er altijd uit, die wolfskiezen. Preventief. Zeker voordat ze in aanraking komen met het bit. Christie benadrukt: "Als ze meteen een pijnlijke ervaring hebben, kan je dat tegen blijven komen in de hele opleiding. Zeker bij de sensibele paarden. Dat moet je gewoon niet willen." Christie wordt vaak gebeld als er al rijtechnische problemen zijn. Ze vertelt: "Meestal is het verhaal dat de paarden geen verbinding geven aan de kant waar de wolfstand zit. Ze trekken daar van het bit weg, omdat ze pijn vermijden. Soms kan het echter ook omgekeerd werken. Dan pakken ze het bit aan de kant van de wolfskies, vast. Als het bit gefixeerd is, kan het ook niet pijnlijk tegen een kies tikken. Blijf je dan doorvragen met je hand, dan zijn de uiterste reacties staken en steigeren."

Recht richten

Ook als de reacties minder extreem zijn, heb je op zijn minst een probleem met recht richten. Dat kom je natuurlijk tegen in al je oefeningen, ongeacht niveau en de tak van sport. Christie bevestigt dit: "Als je geen goede rechte lijn kan rijden, omdat je aan een kant verbinding mist, dan krijg je geen goede buiging. Dan ben je alleen maar verder aan het verbuigen. Een zuiver contact op de buitenteugel is daardoor ook uitgesloten. Het is allemaal zo zonde, want het kan zo makkelijk opgelost worden."
Helaas worden wolfstanden vaak niet herkend of zelfs onderschat. Of er wordt gezegd ‘dat ze nog door moeten komen', terwijl een wolfstand op uiterlijk anderhalf jaar al herkenbaar is. Dus zoek alsjeblieft, al was het alleen in het belang van je eigen rijplezier, maar zeker ook voor het welzijn van je paard, een goede tandarts. Christie onderstreept dat: "Niet iedereen hoeft meteen bij mij op de stoep te staan. Je kan bijvoorbeeld ook via de certificering van NVVGP een paardentandarts uitzoeken."