“Het allermooiste is dat we onze sport
samen kunnen
beoefenen”
In 1997 begonnen Gert Naber en Alice Lozeman-Naber hun eventingstal in Biddinghuizen, waar eerder de ouders van Gert hun boerenbedrijf hadden. In de 24 boxen staan zowel paarden van Gert (58) en Alice (51) als van dochters Leida (17) en Jantien (14). Ook een aantal trainings- en handelspaarden bevolkt de stallen. Net als een koppeltje jonge paarden die hopelijk in de voetsporen van toppaarden als ACSI Peter Parker en ACSI Harry Belafonte kunnen treden. Alice speelt met haar in 2015 gestarte Alice Eventing School een rol in de training en begeleiding van een team van enthousiaste en ambitieuze eventingruiters. Alice deed in 2016 mee aan de Olympische Spelen in Rio met Peter Parker, reed twee WK’s en zeven EK’s en werd zeven keer nationaal kampioen. Alice en Leida maken beide deel uit van het ACSI Eventing Team. Leida zit in VWO5 en is met T-Bone EH Z opgenomen in het A-kader Eventing Junioren.
1 Brutaal
Alice: "Bij 'brutaal' denk ik meteen aan kinderen die brutaal zijn. Tegen hun ouders of tegen hun trainer of tegen wie dan ook. Daar houd ik niet van. Een grote mond accepteer ik niet, ook niet van Leida en Jantien. Ik ben opgegroeid met het gegeven dat je je ouders en mensen in het algemeen moet respecteren."
Leida: "Klopt, een grote mond, daar kun jij niet tegen. Bij brutaal denk ik ook aan paarden met lef, paarden die willen aanpakken en er graag overheen willen. Een eventingpaard moet meer lef hebben dan een springpaard, want met of voor een te voorzichtig paard is eventing niet leuk. Zo’n paard komt beter tot zijn recht in de springring. Mijn paard ACSI T-Bone EH Z (v. Thunder van de Zuuthoeve, red.) blijkt de juiste dosis brutaliteit te hebben voor een eventingpaard. Het is nu zaak het vertrouwen te behouden en hem geleidelijk aan op een hoger niveau te brengen."
Alice: "Een paard moet lef hebben, maar tegelijkertijd moet hij voorzichtig zijn. Een paard dat zo overmoedig is dat het alle overzicht verliest, is gevaarlijk. Je paard is wel je levensverzekering! ACSI Peter Parker was altijd een iets terughoudend paard, maar door vertrouwen te krijgen en een band met hem op te bouwen, kwamen we langzamerhand verder. Ik hecht meer waarde aan een paard dat lekker galoppeert en aantrekt tussen de hindernissen in, dan eentje die zich overal overheen gooit zonder na te denken."
2 Wakker maken
Leida: "Met wakker worden heb ik geen moeite. Ik hoef hiervoor echt geen tien wekkers te zetten! Ik doe mijn ogen open, stap uit bed en trek de gordijnen open. Van een ochtendhumeur heb ik ook geen last, toch mam?"
Alice: "Klopt, in een toetsweek ben jij in staat om om vijf uur op te staan om nog even de leerstof door te nemen, zonder dat je daar chagrijnig onder bent. Zelf maakt het me ook niet uit om voor dag en dauw op stal te zijn. We hadden thuis een boerderij en dan begint de dag nu eenmaal vroeg. Je hebt elke dag doelen die gehaald en werk dat gedaan moet worden en als je maar zorgt dat je vroeg genoeg begint, dan komt dat goed. Om de vergelijking met de paarden te maken: onze paarden zijn ook wakkere paarden. Krijg ik een minder scherp paard in de les, dan wil ik dat de ruiter ervoor zorgt dat hij scherp wordt. Zo’n paard moet je scherper voor je been maken. Actie is reactie!"
3 Mooi moment
Leida: "Sowieso vind ik wedstrijden rijden mooi; het zijn onze familie-uitjes. Zeker de internationale wedstrijden, die donderdag al beginnen en pas zondag eindigen, zijn vaak geweldig. Daarnaast houd ik ervan om de paarden te verbeteren. Zij leren van mij, ik van hen. Elk stapje verder is een mooi moment. Moet ik er één noemen, dan is dat het Europees Kampioenschap in Zweden afgelopen zomer. Afgezien van de mooie uitslag - ik werd zesde met Fulco (v. Azteca VDL red.) - was dat een fantastisch mooie ervaring. Opa en oma waren erbij en ook vrienden kwamen me aanmoedigen. Ze hadden hun tent aan ons meegegeven en kwamen zelf met het vliegtuig. Het was echt gezellig samen. Echt super mooi."
Alice: "Het is misschien cliché, maar ik begin met het allermooiste en dat is dat we onze sport als gezin kunnen beoefenen. Dat we twee gezonde meiden hebben, die onze passie voor de paarden en voor de sport delen. Ik vind dat bijzonder en het is iets om heel dankbaar voor te zijn. In de sport heb ik zoveel mooie momenten beleefd! De wedstrijden in Badminton waren telkens ongelooflijk. Dat ik in 2002 de eerste amazone uit Nederland was die deze cross foutloos uitreed, is iets om bij stil te staan. Ook Boekelo, in eigen land, is telkens een prachtige belevenis. Ik hoop dat er nog veel mooie momenten komen met het gezin. Zoals ik samen met mijn vader Boekelo reed in 1994 en met Gert (Alice met Royal Kiwi en Gert met Baxter, red.) meedeed op het EK in Punchestown in 2003, zo hoop ik ook nog eens samen met onze dochters een grote wedstrijd of kampioenschap mee te maken."
4 Twijfel
Leida: "In de cross moet je geen twijfel hebben, dan komt het niet goed. Je moet zelfverzekerd rijden en je paard vertrouwen geven. Als je gaat twijfelen, voelt je paard dat ook en verliest hij het vertrouwen. Ik heb natuurlijk met papa en mama al heel veel meegemaakt en gezien. Als je bijvoorbeeld die hindernissen in Badminton gezien hebt, dan ben je niet snel meer onder de indruk als je ergens bent. Al kan dat er ook voor zorgen dat je juist te makkelijk gaat denken. Je moet altijd alert blijven, zeker als je weet dat je paard iets lastig vindt."
Alice: "Als je met een paard begint, twijfel je altijd: blijft hij wel gezond, kan hij het niveau aan en dat soort dingen. Daarom moet je toeval uitsluiten en dat doe je door te trainen en je paard méér dan klaar te hebben voor een bepaalde wedstrijd. Toch blijft het ook met mijn 35 jaar ervaring nog altijd spannend, maar je mag niet aarzelen in de cross, want dan gaat je paard het niet voor je doen. Als je van start gaat, moet je een plan A hebben én een plan B. Hoe meer crossen je samen hebt afgelegd, hoe groter je partnership met je paard wordt en het vertrouwen in elkaar."
5 Paardenwissel
Alice: "We rijden elkaars paarden wel eens om aan te voelen hoe ze zijn. Omdat ik meer ervaring heb, kan ik een probleem gemakkelijker oplossen dan de meiden. Dat is weer in hun voordeel. Een paard schuift bij ons vaak door. Zo heb ik eerst T-Bone een tijdje gereden, voordat Leida hem vorig jaar overnam. We hebben destijds een aantal veulens gekocht die volgend jaar onder het zadel kunnen en dan kijken we welk paard het beste bij welke ruiter past. Met een paard dat heel sterk wordt in de cross laten we de meiden niet rijden, dat vind ik niet verantwoord."
Leida: "ACSI Peter Parker, waar mama de Olympische Spelen in Rio mee reed, is onze professor. Ik heb hem gereden en daarna Jantien. Hij is nu twintig jaar. We rijden hem nog wel, maar hij heeft nu genoeg voor ons betekend in de sport en mag het wat rustiger aan doen. We hebben heel veel van hem mogen leren."
6 Ambitie
Alice: "De sport is in twintig jaar tijd enorm veel veranderd! De paarden zijn beter geworden, maar het is wel moeilijk om ze te vinden, op te leiden én aan te houden. Daarom hoop ik een goede sponsor te vinden naast ACSI."
Leida: "Ambities heb ik zeker! Ik wil kijken hoe ver ik kan komen in de sport. Aan de Olympisch Spelen meedoen, dat zou ik wel heel graag willen en Boekelo rijden lijkt me ook fantastisch! Op de korte termijn heb ik eerst het Europees Kampioenschap voor Junioren, waar ik heel goed hoop te rijden. Of ik later ook fulltime in de paarden wil werken? Ik weet het echt nog niet! Het mooiste zou een combinatie van werken en rijden zijn, maar wat ik wil studeren? Dat weet ik eigenlijk nog niet. Misschien is het goed om een tussenjaar te nemen, om daar eens goed over na te denken."
Alice: "Misschien kun je een tijdje naar Engeland gaan. Zoals daar de sport bedreven wordt! Dat land ís gewoon een en al eventing; om verliefd op te worden, echt fantastisch! Ik heb dertig jaar geleden daar eens twee maanden getraind met het Young Riders-team. Dat was een hele mooie ervaring. Als jij daar naar toe gaat Leida, dan stimuleer ik dat zeker en kom ik je aanmoedigen."
