Afbeelding

Blog Sara Ouwehand: Hoe je van die terugwerkende binnenhand afkomt (en nu écht)

Instructie

Kun jij het met droge ogen zeggen? “Mijn binnenhand werkt nooit terug?” Ik ook niet. Althans, niet altijd. Wel váák. En dat is al heel wat, aangezien je ingaat tegen je oerreflexen als je je binnenhand loslaat. Dat is geen appeltje – eitje, want jij en ik zijn niet gemaakt om los te laten. We zijn ontworpen om te grijpen. Dat komt nog uit de tijd dat we aan takken hingen. Met onze banaantjes. 

Advertisement

Dus het zit diep

Trekken en graaien is de basisreflex van ons lichaam. We pakten de tak ermee en als het spannend wordt krimpen we nog steeds ineen in de foetushouding. Ook als de situatie niet écht levensbedreigend is. Bijvoorbeeld als je je aanmeldt bij de jury. Het gebeurt gewoon, voordat je hebt kunnen denken. Kom op, of je dat even in vijf minuten kan oplossen? Omdat dat ‘goed paardrijden’ heet? Maar loslaten voelt zó gehandicapt. Logisch, die blauwdruk in je lichaam geeft zich niet zomaar gewonnen. En daarom zeg je voor de hón-derd-ste keer tegen jezelf dat je hem moet loslaten. Die binnenhand en toch leidt hij nog steeds zijn eigen leven. Dat kreng. 

Alleen een alternatief helpt

Zeggen wat je “niet” moet doen werkt nooit. Bij mij zeker niet, vraag dat maar aan mijn man. Of mijn ouders. Maar bij jou óók niet. Je weet toch wel wat er gebeurt als je niet mag denken aan een roze olifant? Nou dan. Pas als ik zeg dat je aan een gele muis moet denken, is hij weg. Dus hier komt het. Je alternatief voor de trekkende binnenhand. De kunst is om niet te trekken, maar te duwen. De bocht die je rijdt, moet je zien als een deur waar je doorheen wilt lopen. 

Je kent dat wel

Je trekt aan een deur waar nogal obvious ‘push’ op staat. Alleen dat zie je niet, met je I-Phone in je hand. Dus jij trekt, loopt tegen de deur aan, lacht schamper en doet net alsof het geen zeer deed. Alsnog duwen en wegwezen. Die leukerd keek gelukkig nét de andere kant op. 

En precies zó werkt het ook als je een bocht rijdt. Trekken blokkeert de doorgang, duwen maakt de weg vrij. In ons vakantiehuisje maakte ik daar 70 seconde instructie over. Meer mocht niet van mijn man, we waren immers op va-kan-tie. 

Duwen dus, niet trekken

Zoveel is zeker. En de buiging aan de binnenkant regelt je met je binnenbeen. Nééhéé, niet gaan knijpen daarmee. Dan blokkeer je alsnóg de weg naar rechts en dat zou zonde zijn. Je ziet, zo eenvoudig is het niet. Dat naar de hand toe rijden. Daarom pluis ik het graag helemaal uit in een gratis masterclass. Ja lieve Nederlanders, jullie lezen het goed: ‘gra – tis’. Zonder commercieel geneuzel, maar met échte inhoud. Want ik maakte nog meer instructiefilmpjes, in dat vakantiehuisje. Maar vertel dát ajb niet aan mijn man. 

In deze gratis masterclass LINK werkt Sara Ouwehand dit verder uit. Ze is initiatiefneemster van www.ridersdynamics.nl

FOTO: Danique Ackermans @Kinskystable