Subtop I Rosa Jansen: “Het heeft niet meegezeten, maar dat heeft ons niet tegengehouden”

Heter en minder blij

“Mijn moeder heeft Kristel voor weinig geld gekocht met de bedoeling om haar in te zetten als manegepaard”, begint de amazone te vertellen. “Ze is 1.68m hoog en haar ouders zijn onbekend. Kristel heeft een Appaloosa-paspoort maar is gewoon een vos. Ze heeft gelijk een ponykamp meegelopen en deed dat heel braaf. Maar hoe langer ze in de lessen meeliep, hoe heter en hoe minder blij ze werd. Ze kon er niet zo goed tegen dat er steeds verschillende mensen op haar reden.”

Niet gelijk een match

“Op een gegeven moment ging een werknemer van de manege die goed kon rijden erop. Mijn moeder zag toen dat Kristel talent had, en vroeg zich af of ik het niet leuk vond om haar te rijden. Dat ben ik gaan doen, maar aan het begin vond ik het eerlijk gezegd niets. Ze was zo heet, ik wist niet of ik daar zin in had en of ik dat leuk vond. Ik ben toch met haar gaan starten. Misschien zouden we haar beter kunnen verkopen als ze M dressuur was. Dat is natuurlijk nooit gebeurd, want ik was inmiddels hartstikke verliefd geworden op haar.”

Meer plezier

“Op een gegeven moment hebben Kristel en ik toch een klik gekregen. In het begin vond ik het best spannend, maar nu kijk ik nergens meer van op. Ik ben iemand met veel geduld en wil niet zomaar opgeven. Daarnaast heb ik ook op veel verschillende paarden en pony’s gereden, dus ik denk dat ik er ook wel feeling mee heb. Verder is Kritstel gewoon een super lief paard op stal en in de omgang. Hoe verder we kwamen, hoe meer plezier we met elkaar kregen.”

Blessureleed

Toch ging de weg naar het ZZ-Zwaar nog niet vlekkeloos. “Kristel heeft verschillende blessures gehad. Het begon met verbening van het hoefkraakbeen waardoor ze licht kreupel liep. Dit is met een plaatje tussen het ijzer verholpen. Later heeft ze tijdens een strandrit haar kootbeen gebroken. Op het strand is er niets geks gebeurd, maar toen we thuiskwamen stond ze op drie benen in de trailer. Ze werd geopereerd en kreeg schroeven in haar been. Dat ging goed, maar later ging de schroef ontsteken en moest ze opnieuw geopereerd worden.”

Snel gestresst

“Al die tijd bleef ze met haar oortjes naar voren op stal staan. Toen ze hersteld was van haar gebroken been kreeg ze nog een blessure aan haar andere been en wat andere kleine dingen. Het heeft niet meegezeten, maar dat heeft ons niet tegengehouden. Zeker na de beenbreuk had ik niet gedacht dat we dit ooit zouden doen, maar ook daarvoor niet. Toen ik net begon met haar wilde ze het liefst rennen met haar hoofd in de lucht als ik iets van haar vroeg. Ze had wel echt talent, maar ik kon toen nog niet veel met haar. Ze was heel snel gestresst bij het leren van nieuwe dingen en daar werd ze erg onrustig van. Ik was al blij als ik normaal kon stappen in de proef. Dat het ondetussen lukt en dat de zware oefeningen makkelijker aangeleerd kunnen is heel vet.”

Punten binnen

Vorige week woensdag haalde Rosa de laatste punten voor het ZZ-Zwaar. “Ik moest er nog drie en zei voor de grap dat we er wel even drie zouden halen. Uiteindelijk kwamen we met vier punten thuis. De jury waardeerde ons heel erg. Afgelopen zaterdag hebben we ook nog twee winspunten gereden, daar hadden we ons al voor opgegeven. We hebben in het ZZ-Licht geen enkele proef zonder winst gereden. De wissels en appuyementen zijn daarbij haar sterke punten.”

Debuut gepland

“Het voelde echt heel gaaf dat we de punten binnen hadden. Ik weet niet of ik echt klaar ben voor het ZZ-Zwaar, we zijn zo snel door het ZZ-Licht gevlogen. In principe zitten er geen nieuwe oefeningen in dus we kunnen hierop voortborduren. Samen met mijn instructrice Susanne Neal ga ik aan de slag. Op 21 november staat ons ZZ-Zwaar debuut gepland. Ik stel niet te hoge doelen omdat we veel tegenslagen hebben gehad. Ik ben blij met elk klein doel dat we behalen.”

Toekomstpaarden

“Natuurlijk zou ik stiekem ooit een keer Grand Prix willen rijden, dat is de droom van iedre ruiter. Maar ik weet niet of dat met Kristel zou lukken. Het ultieme doel is om ooit eens op Jumping Amsterdam te rijden, maar dat is ook iets voor veel later. Tijdens haar blessureperiode heeft Kristel ook een veulen van Henkie gekregen. Die wordt in maart drie jaar. Ook ben ik nu bezig met een vierjarige. Helaas lukt drie paarden naast mijn werk bijhouden niet, dus uiteindelijk zal blijken welk paard het beste bij me past.”

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto: Femke Doodeman-Otte