Afbeelding

'Hij heeft alles in het bos geleerd'

Dressuur
Advertisement
Vincent van Gasselt reed begin dit jaar naar een winnend debuut in de Grand Prix met Delacroix (v. Dancier) die dit jaar pas tien wordt. Hij rijdt de eigenzinnige ruin nu bijna vijf jaar en samen hebben zij een hele bijzondere band, waarbij Delacroix heel veel zelf mag bepalen. ''Dellie' zoals ik hem op stal noem, kwam ik vijf jaar geleden tegen op een veiling in Duitsland en ik was op slag verliefd. We waren ook naar de kijkdagen geweest en ik zag meteen dat het een bijzondere was. Niet alleen qua beweging, al kan hij dat ook heel goed, maar ook zijn karakter was en is apart. Ik zag dat het geen allemansvriend was, maar dat hij erg op zichzelf was. Ik hou van dat soort paarden, dat maakt het voor mij bijzonder. Gelukkig werd hij aangekocht door zijn huidige eigenaar voor wie ik hem mag rijden.'

Bos of bak?

'Hij is erg gericht op mij en komt ook alleen naar mij toe. Omdat hij altijd heel heet en gevoelig is, ben ik met hem begonnen in het bos te rijden. Dat hebben we de afgelopen vijf jaar heel veel gedaan. Eigenlijk heb ik hem alles geleerd in het bos. Van de wissels tot de piaffe. Het is zelf zo dat als ik opstap, dat hij bepaalt of we in de bak of in het bos gaan rijden. En als ik klaar ben met rijden, stap ik af en stap ik hem aan de hand uit. Dat doe ik overigens met al mijn paarden. Klaar is klaar en dan stap ik ook af. Hij volgt mij dan en doet  dan zelf met zijn achterbeen het hoofdstel af, als ik het niet snel af haal. Dan loopt hij los zonder hoofdstel achter me aan. Op wedstrijd is dat wel eens lastig, dan moet zo snel mogelijk het hoofdstel af en het halster om. Ik kan hem dan natuurlijk moeilijk zonder hoofdstel achter mij aan laten lopen.'

Allang in de gaten

'Als ik een ander paard rijd, volgt hij me altijd. Maar ik moet zeggen, ik hem ook. Als ik even tussendoor stap, kijk ik waar hij is, dan heeft hij mij allang al in de gaten. Ik heb nog nooit zo'n band met een paard gehad, echt onbeschrijflijk. Ik heb naast Dellie nog zo'n vijftien paarden onder het zadel, want ik run mijn eigen trainingsstal en ik geef ook veel lessen. Het leukste vind ik om de paarden op te leiden. Daarna worden ze verkocht. Al hou ik ze het liefste voor de sport, maar ja, je moet ook wel eens wat verkopen. Ik heb eigenlijk alleen maar lieve en goede paarden staan. Onder andere ook een zevenjarige Johnson die ik wel als opvolger van Dellie zie.'

Coby en Emmelie

'Mijn basis heb ik geleerd bij Coby (van Baalen red.) en ik ben haar ik heel dankbaar. Zij is echt mijn mentor en vriendin. Ik leerde van haar dat als een paard goed gaat, het te belonen en als het niet goed gaat, het rustig te herhalen. Zo'n anderhalf jaar geleden toen ik net Prix St. Georges startte met Dellie, benaderde Emmelie (Scholtens red.) mij. Zij zag dat Dellie ook heel sensibel was, net zo als bijvoorbeeld haar Apache was. Zij weet heel goed om te gaan met deze gevoelige paarden. Sinds dat ik met Dellie bij haar les is het in een stroomversnelling gegaan.'

Kwaliteit is niet belangrijkste

'Als je Grand Prix wil rijden, moet je meer met je paard hebben dan alleen maar het trainen of proefjes rijden. Je moet een echte band opbouwen. Als het paard dan aangeeft dat het op die dag even niet gaat, weet je dat je niet door moet zetten. Ik weet gerust wel dat je er niet alleen met suikerklontjes komt, maar voor mij geldt; het liefste zoveel mogelijk wel. Je hoort veel ruiters en amazones praten over de kwaliteiten van hun paard, maar dat staat bij mij met Dellie niet boven hoeveel ik van hem hou', besluit Vincent overtuigt. (CdB)