Sushilla Kouwen: “Als je geen geduld hebt moet je niet beginnen aan een paard met verleden”

Een vriendje erbij

Sushilla reed haar eerste paard Ulano ERB voorheen voor de eigenaar. Toen ze verhuisde, moest ze bijna drie kwartier rijden om naar hem toe te blijven gaan. Uiteindelijk werd besloten dat de amazone Ulano over zou nemen en vervolgens kwam hij bij haar op stal te staan. “Daar moest natuurlijk wel een vriendje bij. Eerst zou dat een shetlander worden, maar toen we op vakantie waren zagen we daar een advertentie met daarin drie Andalusiërs te koop. Ze waren nog onbeleerd en ik vond het wel een leuke uitdaging.”

Fanatiek rijden

Haar oog viel op Neva de la Luz, een driejarige schimmelmerrie. “Samen met mijn vriend ben ik haar gaan beleren. Helaas werd Ulano in die tijd heel erg ziek en daar heeft hij astma aan overgehouden. We hebben hem drie uur per dag moeten behandelen om hem er bovenop te krijgen. Daardoor had ik eigenlijk niet echt meer een paard om wedstrijden mee te rijden. Ulano stond stil en Neva was te jong om fanatiek te rijden. Ik had nog leuk contact met de mensen waar ik Neva vandaan had. Hij vroeg me of ik niet nog een paard voor hem wilde rijden. Dat was Deseado YC, die ik uiteindelijk gekocht heb.”

Sushilla Kouwen met Ulano ERB. - Foto: Arnd Bronkhorst/www.arnd.nl

Kortsluiting

“Ik ben Ulano gaan rijden voor de eigenaren, omdat het een projectpaard was”, gaat ze verder. “Hij ging er vaak vandoor. Het heeft wel lang geduurd voordat het opgelost was, maar nu kan ik met een los teugeltje door het bos rijden. Deseado is een beetje hetzelfde geval, al krijgt hij op een andere manier kortsluiting. Hij weet dan niet meer hoe hij zijn benen moet gebruiken. Toch vind ik dit niet typisch iets voor Spaanse paarden, want Neva heeft nooit zo gedaan. Zij is echt het tegenovergestelde.”

Niet goed mee omgegaan

“Spaanse paarden kunnen pittige karakters hebben, maar ik vind ze in principe niet echt rillerig. Ik denk dat het grotendeels aangeleerd gedrag is. Soms kunnen Spaanse paarden nog wel eens heet worden. Als daar op dat moment niet goed mee omgegaan wordt, dan kan dat naar mijn idee bepaald gedrag veroorzaken. Met beide paarden heb ik het echt in hele kleine stapjes aangepakt. Daarnaast vind ik dat je niet alles alleen kunt doen. Soms heb je echt extra handen nodig om je te helpen en voor je eigen veiligheid. Samen met mijn instructeur Gerald Drent zijn we echt een team.”

Vloeiende lijn

Sushilla benadrukt dat ze deze informatie puur vanuit haar eigen ervaring vertelt. “Ik volg vooral mijn gevoel om te beslissen wanneer we verder kunnen gaan. Met het inrijden van Neva zag ik echt een bepaalde lijn. Je begint rustig aan en doet er steeds een stapje bij. Dat gaat dan heel vloeiend. Bij paarden met een trauma gaat die lijn wat minder stabiel omhoog. Het kan per dag weer anders zijn. Dat is soms wel eens lastig, maar het is ook wel mooi. Je bouwt een hele andere band met ze op.”

Steeds beter

Gelukkig gaat het met Ulano nu een stuk beter. “Ik heb hem door zijn ziekte niet meer in de sport en ik weet ook niet of het weer gaat lukken. Wel gaat het dit jaar heel goed met hem, dus ben ik hem wel weer aan het oppakken. Bij Deseado gaat het met ups en downs. De ups worden steeds langer en de downs steeds korter. Dat is wel heel erg fijn. Ondertussen gaat hij ook mee naar de clubles en dat gaat tot nu toe goed. Ook de andere twee gaan mee naar de clubles.”

Reservekampioen

Begin dit jaar nam Sushilla Neva mee naar het NK MCI. “Daar is ze reservekampioen geworden in de jonge paarden rubriek. Dat is heel tof en had ik helemaal niet verwacht. Helaas mocht ik met haar niet door naar het EK, omdat ze geen volle papieren heeft. Het was leuk om daar mensen te leren kennen en ik hoop volgend jaar weer mee te kunnen doen. Ook met Deseado hoop ik uiteindelijk zo ver te komen dat ik hem kan gaan starten.”

Sushilla Kouwen met Neva de Luz. - Foto: Arnd Bronkhorst/www.arnd.nl

Rustig aan doen

“Ik ben per toeval in de Spaanse paarden terecht gekomen. Het zijn soms pittige beestjes, maar eigenlijk vind ik ze heel koel in hun hoofd. Het zijn hele lieve en goede paarden. Wat ik jammer vind is dat mensen ze vaak niet de tijd geven om zichzelf te bewijzen. Ik denk dat er in Spanje misschien wel op een hele andere manier gecommuniceerd wordt en dat we daarom rustig aan moeten doen. Ik had het niet achter mijzelf gezocht, maar op de een of andere manier heb ik er genoeg geduld voor en lukt het. Als je dat niet hebt moet je niet beginnen aan een paard met een verleden”, vindt de amazone.

Bron: Hoefslag, overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto’s: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl