Britta de Waal: “Je eigen (ont)spanning heeft zoveel invloed op je paard”

Altijd mee

“Ik ben opgegroeid op de hobby boerderij van mijn ouders”, steekt Britta van wal. “Daar hadden we ook paarden. Ik ben heel recreatief begonnen met ponyrijden. Mijn ouders, vooral mijn vader, rijden al sinds ik jong was slipjachten. Ieder jaar vroeg ik of ik mee mocht naar de jeugdjacht. Toen ik acht was mocht ik eindelijk voor het eerst mee en sindsdien heb ik ieder seizoen een paar keer gejaagd. Op mijn veertiende ben ik lid geworden van Jachtvereniging Soestdijk. De slipjacht is afgeleid van de traditionele vossenjacht. In Nederland jagen we echter niet meer op vossen. Er wordt door hardlopers een kunstmatig reukspoor uitgezet, waar de honden op getraind worden.”

Trainen en begeleiden

“In mijn ponytijd heb ik ook wel wedstrijden gereden, maar ik merkte dat ik niet goed om kan gaan met die druk, spanning en stress bij anderen op zo’n dag. In de slipjacht hebben we wel veel adrenaline, maar ook gezelligheid en je bent lekker in de natuur met elkaar. Sinds een jaar of 3 geef ik ook coaching en training aan met name jachtruiters. Deze trainen bij mij of op locatie en soms begeleid ik ze in de jacht. Daarnaast heb ik ook nog andere lesklanten die een hulpvraag hebben rondom spanning, angst of een gedragsproblemen bij hun paard. Ik vind het heel leuk om mensen daarbij te helpen.”

Opeenvolgende stressmomenten

De behoefte om anderen te helpen is alleen maar groter geworden nadat Britta in drie maanden tijd drie kleine ongelukken had. “Zowel de paarden als ik hielden er weinig aan over en daarom dacht ik ook niet dat er veel aan de hand was. Toch durfde ik op een gegeven moment niet meer mijn huis uit en ook met het rijden ging het niet goed. Ik vermoed dat ik kortsluiting heb gekregen van die paar opeenvolgende stressmomenten. Ik ging naar de dokter en de psycholoog en bleek PTSS te hebben. Daarvoor heb ik EMDR-behandelingen gehad, die gelukkig hartstikke goed aansloegen. Juist omdat ik dit nu heb ervaren, kan ik bij mijzelf herkennen wanneer de spanning zich opbouwt en hoe dat zich vertaalt naar het rijden. Je eigen spanning heeft zoveel invloed op je paard, dus ook je eigen ontspanning.”

Belangrijke les

Daarom is het volgens de amazone dan ook belangrijk dat we als ruiters manieren vinden om ons te ontspannen. “Denk bijvoorbeeld aan het doen van een ademhalingsoefening als de spanning oploopt. Wat je ook kan doen is even de teugels loslaten en met je armen schudden. Die kleine manieren van ontspannen kunnen het gedrag van het paard veranderen. De ongelukken zijn een belangrijke les geweest waar ik als ruiter en trainer veel aan heb gehad. Ik merk dat ik nu, mede door mijn eigen ervaring maar ook door mijn opleiding als psychomotorisch therapeut, ook bij andere mensen sneller kan zien wanneer ze spanning opbouwen. Ik vind het belangrijk om ontspanning als basis te nemen in de training van de paarden.”

Bijzondere ontmoeting

Bij de amazone op stal staan vijf jachtpaarden. “Vaak als er een nieuw paard komt ben ik de eerste die met de training begint. Samen met mijn vader maak ik er dan een plan voor. Ik train vaak gewoon thuis en ga het liefst naar het bos om de paarden gericht op de jacht te kunnen trainen. Daarnaast vind ik het belangrijk om de paarden dressuurmatig te trainen om ze te gymnastiseren. Zo kunnen ze in goede fysieke conditie deelnemen aan de slipjachten. Gelukkig kan dat ook in het bos. Met mijn eigen paard Panda rijd ik jachten in zowel gewoon zadel als dameszadel. We hebben hem bij toeval ontmoet in Ierland, bij een familie waar wij altijd de paarden kopen. Ik wilde graag met dameszadel leren rijden en kreeg daar training voor op die stal. Toen ik Panda zag viel ik echt een beetje stil”, geeft ze toe.

Foto: Geniet Momentje

Snel schakelen

“Panda is best eenkennig, dus ik ben op mijn vader na de enige die hem traint. Stiekem vind ik dat wel leuk, want dan hoef ik hem niet te delen. Panda is ontzettend lief maar hij is heel erg groot, zijn stokmaat is rond de 1.85m. Ik vind het heel mooi dat hij zich kan aanpassen aan zijn omgeving. Ik kan met hem door het bos galopperen, dan is hij fris en schudt hij even met zijn hoofd. Maar op het moment dat er kinderen staan die hem willen aaien, staat hij direct stil en blijft hij snuffelen totdat ik hem weer meeneem. Als ik hem dan zeg dat hij weer in galop verder mag, dan is hij gelijk weer vurig. Hij kan heel erg invoelen wat hij moet doen. Als ik Panda rijd hoef ik eigenlijk niets te doen. Ik kan achterstevoren een sloot met hem springen, want ik weet dat hij me toch wel naar de overkant brengt.”

Foto: Caroline van der Vecht

Genieten met elkaar

“Wanneer ik thuis trainingen geef, neem ik Panda mee. Dan zet ik hem in als schoolmaster. Zo kunnen we dicht bij een combinatie blijven en ook wat dingen voordoen. Dat vind ik echt heel erg leuk en wil ik dan ook graag blijven doen met hem. Ik hoop dit seizoen van september tot maart weer leuke jachten te rijden samen met allemaal blije mensen die genieten van hun paard, de honden en de natuur. Coaching en training wil ik er lekker bij blijven doen, ik heb niet de ambitie om dat veel uit te breiden. Zo heb ik ook nog eens tijd om na te praten over de les onder het genot van een kopje koffie. Coaching en training heb ik altijd als bijbaan naast mijn studies gedaan en ik hoop dit ook naast mijn toekomstige werk te kunnen blijven doen”, besluit ze.

Tekst: Femke Verbeek

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto boven: Emile Talen