Blog Liz Barclay: ‘Carl Hester en de dressuurpioniers van Engeland’
AlgemeenImago
Niet alleen heeft Carl Hester zijn eigen dressuurcarrière vanuit absoluut niets opgebouwd, hij heeft de internationale dressuur zo’n fijn paard vriendelijk imago helpen geven. Door zijn mooie ontspannen manier van rijden -Nip Tuck best wel een beetje bang maar ook zo helemaal vertrouwend op zijn ruiter- en door wat hij verder als mens uitstraalt en geeft aan anderen.Puberende dressuursnobjes
Het begon allemaal met Jennie Loriston-Clarke en Dutch Gold in de jaren zeventig. De eerste Engelse combinatie die internationaal meetelde. En oh jeetje, wat hebben mijn toenmalige vriendin en ik, twee puberende dressuursnobjes, keihard zitten lachen omdat haar galopwissels niet kaarsrecht waren. We konden zelf nauwelijks een appuyementje rijen!Trainen bij Jane Bredin
Toen ik naar Cornwall verhuisde waren er al wat meer sterren aan het Engelse dressuur firmament. En laat de moeder van een van hen nou vlak bij mij in het dorp wonen. Onmiddellijk had ik een geweldige uitnodiging te pakken. En toen zag ik Jane Bredin rijden op het prachtige landgoed Goodwood. Ik ben toen getuige geweest van de allerlaatste dressuurwedstrijd op die prachtige stijlvolle plek; daar kon Nederland wat mij betreft nog een puntje aan zuigen!Weg snob
Enkele jaren later reed ik in mijn gele vrachtwagentje met eerste eigen fokprodukt naar de Cotswolds om voor drie dagen bij Jane Bredin te gaan lessen. Weg snob, het was een zeer ‘humbling experience’! Ik kwam er al snel achter dat Jane heel veel wist en ik nog maar heel weinig... [caption id=”attachment_72604” align=”alignnone” width=”243”] Jane Bredin[/caption]
Olympische Spelen
Jane had inmiddels haar eigen trainingsstal, met de geweldige hulp van vriendin Suzie Cumine die al jaren bij Jane leste en graag haar steentje wilde bijdragen aan Jane’s succes. Voor die tijd had Jane jaren voor David Hunt gewerkt, nog een naam uit de ouwe Engelse dressuurdoos. Jane wist al heel jong, en vertelde dat ook aan haar zussen en vriendinnen, dat ze naar de Olympische Spelen zou gaan als dressuurruiter. Ik geloof dat dat vaker gebeurt, dat topatleten al heel jong weten dat ze dat gaan worden. Ze heeft tweemaal meegereden, in Atlanta en in Beijing.Lessen bij Anky met pioniers instinct
Ik kan me haar Nederlands gefokte paard Cupido nog zo goed herinneren met zijn enorm sprekende ogen en grote bles. In die periode zette Jane haar vrachtwagen regelmatig op de ferry naar Nederland om bij Anky van Grunsven en Sjef Janssen te lessen. Ook wilde zij zich meten met de besten en ging tot aan het gaatje om op wedstrijden aan de andere kant van ‘the Channel’ -Aken bijvoorbeeld, nou niet bepaald om de hoek- tegen Anky, Isabell en vele andere ruiters met de dressuurgenen in hun bloed te rijden. Het was in die tijd namelijk veel te makkelijk om in Engeland een Grand Prix te winnen. Daar werd je echt geen Olympisch materiaal- met als het even kon een gouwen plak om je nek- van. Jane stond, samen met Emile Faurie, Carl Hester, Richard Davison om er zo maar eens enkelen te noemen, aan de wieg van het Engelse succes en heeft daar door haar pioniersinstinct een aardig steentje aan bijgedragen.Nederlands stemgeluid... Anky was er ook
Helaas heeft ze het grote succes van de afgelopen jaren allemaal niet meer met eigen ogen kunnen zien en meemaken. Zij is nu alweer zes jaar geleden door een hartaanval op 51-jarige leeftijd overleden. Na de herrinneringsbijeenkomst voor Jane liep ik met enkele van haar vriendinnen uit Cornwall terug naar de parkeerplaats. Opeens schalde er een Nederlandse stem door de straten. Het was de stem van Anky van Grunsven die de moeite had genomen om over te komen. Dat geeft wel heel duidelijk aan hoe Jane werd gewaardeerd door de dressuurkoningin uit die jaren.Rode lapje
Jane was een enorm sterke persoonlijkheid, een ‘one-off’. Maakte het de Engelse dressuurorganisatie in 1996 ook erg moeilijk door te zeggen dat Cupido alleen het vliegtuig opging naar Atlanta als zij met hem mee mocht. Ze piekerde er niet over om hem alleen die reis te laten maken. Ze kreeg het nog voor elkaar ook! Bij aankomst lag er een prachtig pak houtkrullen in zijn Olympische stal. Moest eruit, als Cupido thuis lekker dik stro had kon ie toch geen topprestatie leveren als ie opeens op krullen moest slapen? Ze hadden enorme pech in Atlanta. Cupido werd er helaas ziek en moest de rest van zijn verblijf recupereren. Maar Jane had het rooie lapje gezien en maakte zo’n tien jaar later een prachtige come-back met haar paard Lucky Star wat hen een plek op het team voor de Olympische Spelen in Beijing bezorgde.Henk van Bergen
Eind jaren zeventig liep ik stage bij Jan en Thea Oortveld op manege De Liemers. Jan had toen, met zijn paard Mr.Sprong, les bij Henk van Bergen. Daar waren wij stagiaires jaloers op, want dat was toen ‘de naam’ in het oosten van Nederland. Ik kwam die naam jaren later weer tegen. Ik ben, nadat Jane zoveel weg was voor haar wedstrijden en training, bij Grand Prix trainer Pammy Hutton gaan lessen. Zij kwam om de zes weken naar Cornwall en dat bracht de benodigde continuïteit. Toen ik voor drie dagen training op haar bedrijf Talland in Cirencester was, ging zij op een ochtend naar les...bij Henk van Bergen. It’s a small world! Volgens mij was het in die tijd dat Henk van Bergen werd aangetrokken als coach voor het Engelse team. De volgende stap naar het veroveren van de dressuurwereld.Carl Hester derde
En wat heeft Engeland enorm veel bereikt! Nadat dit eiland jaren heeft genoten van Charlotte Dujardin en Valegro, stond nu Carl Hester weer op een super derde plaats in Omaha om vervolgens natgespoten te worden met de champagne van Isabell. Mooi...en... ‘to be continued’..
