Column Henk Jan Vroom | “In Engeland staan de paarden centraal”
Achtergrond“Onze bevriende ruiter Gijsbert is enthousiast eventingruiter en wij begeleiden hem bij zijn dressuurtraining. Gijsbert is wat je noemt een echte ‘Anglofiel’. Hij heeft in de zeven jaar die hij in Engeland heeft gewoond de liefde voor de Engelse levenswijze opgedaan, met hun passie voor paarden en honden. Jaarlijks organiseert de Stoneleigh Riding Club in de West Midlands een ‘two day event’ op het prachtige landgoed van Princethorpe College, een voorname Engelse kostschool. Gijsbert had daar lang naar uitgekeken en wilde graag deelnemen.”
In de pub
“We hadden uitgebreid de dressuurproef geoefend met Gijsbert en zijn paard My Lady Castanoo (v. Inshallah de Muze) met de nadruk op ontspanning en harmonische overgangen, wat voor dit temperamentvolle paard een hele uitdaging is. Gijsbert zei: “Ga jij mee om daar te helpen?” Dat was natuurlijk een aanbod dat ik niet kon afslaan en zo meldde ik me een week later in de pub van het plaatsje Rugby, waar Gijsbert mij met een aantal Engelse vrienden onder het genot van een pint stond op te wachten. Inspector Frost kon ieder moment binnenwandelen…”
Goed georganiseerde chaos
“De volgende dag hadden we een voorbereidingsdag. In de vroege ochtend gingen we naar de stal waar Castanoo stond. Wij werden opgewacht door een hele vriendelijke oudere dame, die eigenaresse van de stal bleek en op haar hoge leeftijd nog zelf de stallen uitmest. De stal laat zich het beste omschrijven als een goed georganiseerde chaos, waar strotouwtjes tot een belangrijk bouwmateriaal waren verheven. Op het prachtige terrein in het glooiende landschap liet Castanoo zich van haar beste kant zien. In de middag hebben we het terrein rond het monumentale gebouw van het college verkend, waar de leerlingen inderdaad in geruite rokjes en blazers rondlopen. Er stonden mooie hindernissen in een glooiend terrein, wat voor de paarden een extra uitdaging was.”
Grote glimlach
“Zaterdag was het zover: de eerste dag van het event met dressuur en springen. Over het springen maakte ik mij geen zorgen, maar over de dressuur des te meer. Castanoo kan in het heetst van de strijd wel eens ongeduldig worden en dan is de harmonie ver te zoeken. Tot onze grote opluchting verliep de proef uitstekend en Gijsbert kwam met een grote glimlach uit de ring. Die lach verdween snel toen de jury met een rood hoofd uit haar hokje kwam en Gijsbert gebaarde om te komen. “Eigenlijk” zei ze, “zou ik u moeten uitsluiten” … het was even stil. Wat was er gebeurd? Het bleek dat ik in het Nederlands had voorgelezen en hoewel ik dat vooraf gecheckt had was dat streng verboden, maar voor deze keer zou de jury het door de vingers zien.”
Feestelijk gezicht
“Opgelucht konden we naar het volgende onderdeel, het springparcours. Het parcours was niet moeilijk, wat bij ons de vrees opwekte dat Castanoo uit onoplettendheid misschien fouten zou maken. Gelukkig was Castanoo geconcentreerd en bleef ze foutloos. Zo gingen we met een mooie vijfde plaats als tussenstand naar de volgende dag. In de pub ‘s avonds eerst maar een whisky besteld… De grote dag was zondag, de dag van de cross. De sfeer was gemoedelijk en het was een feestelijk gezicht van ruiters gekleed in de kleuren van hun vereniging.”
‘Good boy’
“Het is erg leuk om te zien hoeveel liefde en gevoel de ruiters voor hun paarden hebben. Regelmatig klonk “Good boy!!” over het veld als een combinatie over de finish was gegaan. De paarden stonden hier centraal, niet de ruiters. Gijsbert en Castanoo reden de cross zonder fouten, maar helaas met een geringe tijdsoverschrijding waardoor ze in de middenmoot eindigden. Een resultaat waar we allemaal heel tevreden over waren. Het Engeland-virus heeft mij ook een beetje te pakken gekregen. De ontspannen omgang met de paarden en de gemoedelijke sfeer tussen de deelnemers wil ik graag naar het vasteland meenemen. Ik denk dat een tweedjasje mij ook goed zal staan.”
Tekst: Henk Jan Vroom | Foto’s Ellen Pitlo/ Henk Jan Vroom
