Home Top nieuws

Stephanie Kooijman en Chagall D&R naar Jumping Amsterdam: “Het is niet normaal wat voor een kwaliteit dit paard heeft”

jan 23, 2020

0 1112

Tijdens de Prix St. Georges op Jumping Amsterdam vanavond komen er veertien combinaties aan start. Deze week werd bekend dat ook Stephanie Kooijman en President’s Chagall D&R (v. Jazz) het deelnemersveld in Amsterdam gaan verrijken.

De combinatie verschijnt voor de derde keer aan start sinds Kooijman eind 2019 de teugels overnam. Maar ondanks het feit dat Kooijman en de 13-jarige hengst nog maar kort een combinatie zijn, vertrekt de amazone vol vertrouwen richting Amsterdam. “We lopen wat streepjes achter op de rest. De meeste deelnemers zijn al langer samen en hebben natuurlijk meer routine, maar we gaan er met een goed gevoel naartoe.”

Succesvol debuut

Het goede gevoel van Kooijman komt voort uit het overtuigende debuut van de combinatie op 22 december. Chagall en Kooijman behaalden met 68% de eerste plaats. Hun tweede wedstrijd van afgelopen weekend werd beloond met een bijna 69% en een tweede plek. “Hij verraste hij me wel een beetje met zijn power,” zegt Kooijman lachend. “Maar over het algemeen waren de eerste wedstrijden een goede start. Het is sowieso niet normaal als je voelt wat voor een kwaliteit dit paard heeft.”

Pennymeisje

De amazone omschrijft President’s Chagall D&R als een vriendelijk, werkwillig paard. “Hij is een heel leuk paard in de omgang, heel vriendelijk en lief.” Kooijman benadrukt dat ze dit een van de belangrijkste dingen vindt. “Hij geniet van aandacht en om geborsteld te worden. Ik klink misschien als een Pennymeisje, maar ik vind het belangrijk dat je, juist buiten het rijden om, bezig kan blijven met een paard. Je kan er natuurlijk ‘op gaan zitten’, maar hij moet ook voor je willen werken. Ik ken Chagall nog niet zo heel lang, maar je merkt dat hij al naar me toe gaat trekken. We bouwen een band met elkaar op en dat heb je nodig.”

Genieten

Voor Jumping Amsterdam heeft Kooijman ook nog contact gehad met Chagall’s voormalig ruiter, Patrick van der Meer. “Volgens Patrick vindt Chagall de ambiance van evenementen zoals Jumping Amsterdam heel erg leuk en zet hij zijn beste beentje voor. Voor nu probeer ik wat meer controle te houden ten opzichte van vorige week en gaan we er alles aan doen om een zo goed mogelijk proef neer te zetten. Het is sowieso al superleuk dat we daar mogen rijden, dus we gaan ervan genieten!”

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan/ Denise Meijer

Foto: Privé eigendom Stephanie Kooijman

Profvoetballer Raúl García nieuwe eigenaar Kalisto KL

jan 23, 2020

0 568

Kalisto KL van Jeroen Korsten gaat naar Spanje. De 5-jarige hengst vertrekt deze week naar zijn nieuwe stal waar hij verder wordt opgeleid door een professionele ruiter.

Raúl García

“Kalisto KL gaat ons na drie mooie jaren met vele leuke momenten verlaten,” zegt Korsten. De nieuwe eigenaar van de KWPN’er is profvoetballer Raúl García. De voetballer speelde jarenlang voor Atletico Madrid.

L2-debuut Kalisto KL

De Expression-zoon won vorige week, onder het zadel van Stefan Passchier zijn L2-debuut.
De combinatie behaalde 204 en 218 punten in het klassement.

Kalisto KL (Expression x San Amour)gaat ons naar 3 mooie jaren met vele leuke momenten verlaten. Hij gaat deze week…

Geplaatst door Jeroen Korsten op Woensdag 22 januari 2020

Bron: Facebook

Foto: Digishots

Nieuwe troef voor Zwitserse teamruiter Arthur Da Silva

jan 23, 2020

0 144

Arthur Da Silva verkocht eerder zijn toppaard, Inonstop van’t Voorhof. Nu heeft de 40-jarige teamruiter echter een goede vervanger gevonden.

Vivald Ick

Samen met de Belgische paardenhandelaar Lieven van Decraen heeft Braziliaans-Zwitserse burger de 11-jarige goedgekeurde Franse hengst Vivald Ick (v. Vivaldi du Seigneur) gekocht. De hengst werd tijdens de Zangersheide voorjaarskeuring in 2019 goedgekeurd, maar is tot nu toe en tot de 150 centimeter succesvol geweest onder de Nederlander, Yvo Biessen.

Arthur Da Silva

“Ik heb een goed gevoel dat ik de hengst naar het hoogste niveau kan promoveren,” zegt Da Silva. Hij zal zijn nieuwe troef, die in Zwitserland is geregistreerd (met oog op Tokio) voor het eerst gebruiken op de voorjaarstour in Spanje.

Bron: PferdeWoche

Foto: Remco Veurink

Marjan van de Jagt: “Ik ben heel trots op hoe mijn leerlingen het doen”

jan 22, 2020

0 1063

Marjan van der Jagt - Jagers Irish Coffee KNHS Indoorkampioenschappen 2019 © DigiShots

Marjan van de Jagt is zelf enthousiast dressuuramazone, maar even enthousiast brengt ze haar kennis over aan haar leerlingen. Trots deelt ze na een succesvol wedstrijd-weekend de prestaties van haar pupillen.

“Lesgeven moet niet, maar ik vind het ontzettend leuk,” vertelt Van der Jagt. “Van gemotiveerde leerlingen die wekelijks trouw komen lessen en het goed oppakken, word ik heel blij.”

Steeds meer leerlingen

Het lesgeven begon op een manege, waar de amazone werkte. “Bij Ruitersportcentrum Ini Slot in Wittelte gaf ik de groepslessen, vooral aan kinderen. Ik heb toen ook mijn ORUN-diploma gehaald. Uiteindelijk ben ik bij een vriendin zelfstandig begonnen. Ik kreeg wat stallen in gebruik en in ruil trainde ik haar paarden. Zo ben ik daarnaast wat privélessen gaan geven aan mensen die me vroegen of ik ze wilde helpen. In het begin vond ik het doodeng, maar ik kreeg door mijn leerlingen het vertrouwen dat dat niet nodig is. Soms gaf ik ze les op mij eigen paard. Ik kreeg mettertijd steeds meer paarden te rijden en ik was vaker op wedstrijden te vinden. Ik kwam ‘in the picture’ en zo kwamen er steeds meer leerlingen bij.”

Toen Marjan haar partner Cor Jager leerde kennen, verhuisde ze naar een nieuwe accommodatie. “Daar is het lesgeven nog verder uitgebreid, onder meer ook omdat we de beschikking hebben over een buiten- en een binnenbaan. De omstandigheden zijn ideaal. Ook door zelf weer wat vaker op concours te gaan, kwamen er weer mensen bij. Ik heb nooit geadverteerd, ik wil liever dat mensen me zelf op komen zoeken.”

Basis niet voor elkaar

Van der Jagt gaat ook regelmatig met haar leerlingen mee naar selectiewedstrijden en kampioenschappen. “Ik vind het belangrijk om zelf te zien hoe ze proeven rijden. Daarnaast kan ik ze met losrijden helpen met situaties waar ze zelf niet zo makkelijk uitkomen, onder meer door spanning bij het paard of de ruiter zelf. Op het wedstrijdterrein zie ik ook vaak dat basis niet voor elkaar is; dat ruiters niet op gelijke teugels rijden of dat de paarden niet recht zijn of de hand niet willen volgen. Hoeken afsnijden en niet op de letter rijden zijn een gebrek aan basis, terwijl die juist zo belangrijk is! Paarden zijn ook vaak scheef en niet door het lijf, daar hamer ik in mijn lessen juist zo op! Ik ga met Cor ook vaak mee schrijven als hij jureert en dan zie ik dat er ook op hoog niveau nog best wat aan ontbreekt. Dat is jammer, want veel combinaties kunnen er meer uithalen. Hun eigen instructeur ziet het niet, of is er op wedstrijd niet bij.”

Proefgerichte lessen

In de aanloop naar een wedstrijd zijn de lessen van Van der Jagt vaak proefgericht. “Dat richten we ons op de puntjes op de i, zoals recht binnenkomen op de A-C—lijn. Dan zie je meteen dat ze dat later in de proef ook netjes afwerken.”

De leerlingen van Van der Jagt zijn divers: van beginnende pony-ruiters in de klasse B, tot aan juniorencombinaties en ruiters die op weg zijn naar de subtop. “Het is heel leuk om de jeugd te zien opklimmen. Ze komen met een b-pony en dan zie je ze doorgaan met de paarden, naar de junioren en de Young Riders. Het is een leuke weg om te volgen.”

Tussen de hekjes

De springruiters tussen haar leerlingen zijn ‘verplicht’ om ieder jaar minstens één dressuurwedstrijd te rijden. “Ze moeten een keer per jaar tussen de hekjes blijven, al is het maar voor de lol en voor de motivatie om een proefje te oefenen. Dat doen ze best enthousiast en dat gaat ook heel goed. Ook bij hen hoort de basis erin. Ik vind lesgeven aan recreanten die af en toe een dressuurwedstrijd rijden ook heel leuk, zij zijn vaak nog gemotiveerder! Ze zijn als zielsgelukkig met een keer aanspringen in de goede galop, terwijl een wedstrijdruiter al in paniek is als zijn paard een keer tegen de hand komt. Maar die variatie maakt het lesgeven leuk en ik ben heel trots op hoe ze het allemaal doen.”

Ook leren omgaan met teleurstellingen hoort er volgens Van der Jagt bij. “Vooral bij kinderen is dat een dingetjes. Ze hebben vaak over-gemotiveerde ouders, die denken dat hun kind alles kan. Soms duurt het nu eenmaal wat langer, maar ze komen er uiteindelijk heus wel.”

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan

Foto: Digishots

Annemijn Harten: “Ik voel me een bevoorrecht mens”

jan 22, 2020

0 4276

Bijna een jaar geleden nam Annemijn Harten Manege Kamperland op Noord Beveland over. Ondernemen zit bij Harten in de genen, maar een paardenbedrijf runnen is nieuw voor haar.

“Het mooiste moment is als ik de paarden ’s ochtends vroeg buitenzet,” vertelt ze. “Als het dan licht wordt en ik zie de paarden wakker worden, dan voel ik me een bevoorrecht mens.”

Ondernemende familie

Een jaar of tien geleden was er sprake van dat Harten manege De Eendracht zou kopen. “Ik was toen nog jong en onervaren. Dat kwam iets te vroeg. Ik heb in de tussen tijd veel samengewerkt met mijn broer en mijn vader, die beide ondernemer zijn. Ik heb zelf van alles gedaan: op de vrachtwagen gereden bij mijn broer in het grondverzetbedrijf en ik heb een tijdje een restaurant gedraaid.”

Een jaar geleden kreeg Harten het aanbod om Manege Kamperland over te nemen. Een grote stap voor de springamazone. “Ik heb hier vroeger met mijn eigen paarden in pension gestaan. Nu ging de eigenaar met pensioen en hij kwam met voorstel om de manege te kopen. Dat leek me heel leuk, maar ik dacht wel dat het een lastig traject zou zijn en misschien niet te realiseren. Toch ben ik er maar eens naar gaan kijken. En zo is het toch gelukt.”

Eigen paddock

De pensionstal is recent voorzien van een nieuwe binnenmanege met Agterberg bodem. Er is plek voor rond de 30 paarden en Harten biedt de eigenaren 7 dagen in de week zorg aan. “Ze hoeven zelf niks zelf te doen, ik regel het uitmesten, voeren en buiten- en binnen zetten. Alle paarden hebben een eigen paddock. Bij sommige zit die aan de stal vast, een aantal paarden moet ik naar paddock brengen. In de winter zou je denken dat met name de jonge paarden fris zouden zijn, maar ze lopen allemaal zo rustig braaf mee. Ze zijn inmiddels gewend om veel buiten te staan. Ze geven niks om regen en wind. De paarden staan allemaal een flink aantal uren buiten, ook de sportpaarden die ieder wekend op wedstrijd gaan.”

Op de paddock krijgen de paarden ook hooi. “Ze hebben bij ons 24 uur per dag de beschikking over ruwvoer. Daarvoor hebben de stallen een zogenoemde ‘dooreetwand’, die je vaak bij opfokstallen ziet. Dat is voor mij een fijne gedachte en voor de paarden heel gezond. In de zomer gaan de paarden in groepen op de wei, ingedeeld op geslacht en leeftijd. Een paard hoeft zich hier in ieder geval niet te vervelen!”

Ruiterroute

De onderneemster zit ook nog vol met plannen en ideeën. “We willen nog een nieuwe buitenbak aanleggen, we krijgen nieuwe omheiningen in de weides, de stapmolen is al aangeschaft en wellicht komen er in de toekomst appartementjes voor vakantiegangers. Wij zitten aan de Noord -Bevelandse ruiterroute, je kunt hier helemaal naar de Goudplaat rijden, langs het water en door het bos.”

Voorlopig ligt de prioriteit echter bij de pensionstal, waar iedere ruiter welkom is. “Wij horen vaak dat de paarden hier zo rustig zijn en tevreden. Die rust ervaar ik zelf ook, al moet ik natuurlijk wel hard werken, zeven dagen in de week. Maar ik voel geen tijdsdruk in mijn leven en dat is wellicht de grootste verandering.”

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan

Foto’s: Manege Kamperland

Maarten van Stek: “Ik heb mensen leren kennen”

jan 22, 2020

0 5406

Een aantal jaar geleden was Maarten van Stek succesvol met zijn William (v. Worldly) in de Subtop. Hij vloog door het ZZ-Zwaar en de Lichte Tour. Het ging zo goed dat hij nog maar één doel had en er geen doekjes om wond. Hij ging alles op alles zetten om de Grand Prix te bereiken. En dat is best knap met één arm. Zijn andere arm verloor Maarten namelijk als klein jongetje bij een ongeluk.

Inmiddels zijn we een paar jaar verder en is er heel wat gebeurd, maar rijdt Maarten nog geen Grand Prix. “Tja alles leek de goede kant op te gaan. Het rijden ging super, ‘Willem’, zoals we hem op stal noemen, pakte de Grand Prix oefeningen goed op en ook mijn eigen trainingsstal liep goed, totdat ik een ongeluk kreeg. Ik reed op Willem rondom de stal op de stenen en hij schrok. Hij galoppeerde aan in een soort bocht en gleed onderuit. Bovenop mijn been, die nét niet was verbrijzeld. Ik had mijn kuit- en scheenbeen, enkel en alle middenvoetsbeetjes gebroken. Dat was in 2018. Na een half jaar zat ik weer in het zadel, maar ik kwam niet lekker in het ritme. Nu sinds de zomer rijd ik echt weer volop.”

Dát vind ik pas echt erg

“In de tussentijd is er een hoop gebeurd en door het ongeluk heb ik eens een stapje terug moeten doen. Hierdoor bekeek ik het van een afstand en dat heeft de boel gerelativeerd. Ik kon mijn bedrijf niet voortzetten, dus daar ben ik mee gestopt. In die periode merk je dat je alleen interessant bent als je mee doet en leer je je vrienden kennen. Eigenlijk vond ik dat nog niet eens het ergste, maar ik bedacht mij als ze zo gemakkelijk met mij omgaan, hoe gemakkelijk gaan ze dan wel niet om met hun paard? Die schuiven ze dan nóg makkelijker aan de kant als hij het niet doet. En dat vind ik echt erg. Mensen denk eens langer na, vind het leuk om problemen op te lossen, voel, denk, vraag, blijf nieuwsgierig, ga in discussie. Nee, de meeste mensen doen dat niet en dat gaat mij erg aan mijn hart.”

Bewijzen

“Langzaamaan ben ik na mijn ongeluk het lesgeven weer gaan oppakken, maar alleen op stal. Ik ben het expres dichtbij huis gaan zoeken. Ik merkte dat ik toen pas mijn energie op de goede manier gebruikte. Tijdens bijvoorbeeld een onderlinge wedstrijd op stal heb ik L-ruiters geholpen en dat was een heel leuk en gaf veel voldoening. Aan het einde van de dag ging ik met een goed gevoel naar huis. Ik lever geen kampioenen af, maar wel mensen die fijn paardrijden. En daar gaat het mij om. Ik heb ook minder het gevoel om mij te bewijzen en ben minder gejaagd. Ik durf nu te zeggen ‘zeg maar wat je nodig hebt, misschien kan ik je helpen’. In plaats van te bewijzen dat ik het allemaal beter weet. Dit geeft rust en voldoening. Gelukkig zit ik ook in de financiële situatie dat ik dit op deze manier kan doen. Iedereen is welkom bij mij en ik heb nu een leuk klantenbestand met leerlingen die voldoende zelfreflectie hebben. Inmiddels heb ik vijf combinaties opgeleid naar de Grand Prix en zeventien naar de Lichte Tour.”

Te veel druk op het paard

Daarbij heb ik ook geleerd om veel meer uit te gaan van het paard en zijn welzijn. Er wordt naar mijn mening te weinig geluisterd naar de paarden. Paarden geven regelmatig aan dat ze iets lastig vinden en toch duwen de meeste ruiters ze er toch door heen. Er staat te veel druk op. Probeer te luisteren naar je paard en hem te helpen. Natuurlijk moet je wel consequent zijn, maar wel het paard de kans geven. En dan doe je er maar wat langer over, dat moet geen belemmering zijn. Zelf ben ik echt niet heilig, maar dit heb ik echt wel geleerd.”

Voor zestigste

“Hoe het met mijn Grand Prix doel is? Nou daar ga ik weer volledig voor. Ik leste voorheen bij Nicole (Werner red.) en Alex (van Silfhout red.), maar die kregen het te druk met al hun andere taken. Nu les ik bij Dominique Filion en dat bevalt heel goed. Ik ben al heel lang bevriend met haar, maar ze zat steeds zo ver weg. Nu zit ze dichterbij en kan ik dan eindelijk bij haar lessen. Ik bewonder haar om haar manier van rijden en hoe ze over de paarden praat. En juist het management van het paard vind ik ook heel leuk om heel goed te doen. Dominique kijkt naar de paarden en probeert zichzelf voor hen te verbeteren. Daarnaast ben ik bij haar geen nummertje, ze is oprecht geïnteresseerd. Ze helpt mij ook weer mijn zelfvertrouwen op te bouwen. Omdat ik mijn vrienden leerden kennen, heeft dat best een deuk opgelopen. Maar ze zegt ook eerlijk dat het wel voor mijn zestigste, ik ben nu 59, en vóór Willem zijn zeventiende, moet gebeuren. Voor het ongeluk startte ik Intermediaire II. Binnenkort wil ik weer beginnen in de Lichte Tour en dan over naar de Zware Tour. Hij doet alles, maar ik moet het natuurlijk nog wel aan elkaar rijden. Grand Prix is gewoon gezeik op een vierkante millimeter, zeg ik altijd hard lachend. Of het gaat lukken zullen we zien. Ondertussen geniet ik gewoon van mijn paard die ik al twaalf jaar heb, maar kijk ik ondertussen ook naar een opvolger”, besluit Maarten zeer gedreven. (CdB)

Foto: Digishots

Blog Sara Ouwehand I Over wat harmonie is (en wat niet)

jan 22, 2020

0 6641

sara ouwehand rebel — Foto: Loes Vos | Loes Vos Art & Photography

Onderaan het protocol, daar staat het. Het punt voor harmonie. Mijn belangrijkste punt en voor mij de kern van paardrijden. ‘Snap ik’, knik je. Dan snap je het volgende ook.

Een 2 voor zijn slechte stap kon ik goed hebben, terwijl een onvoldoende voor de harmonie een ramp was. Mijn weekend was weg. Ik bleef er op knagen. Waar was de harmonie dan wél, waar raakte ik het kwijt, en heb ik het überhaupt gevoeld?

“Het heeft allemaal minder dan niks met rijtechnisch niveau te maken.”

Zulke frustratiepunten helpen de harmonie niet. De volgende keer willen bewijzen dat er WEL harmonie is, ook niet. Het duurt even voordat je dat ziet. Zeker bij mij. Mijn voorhoofd is soms net zo dik als dat van mijn Haflinger.

Brede blik

Met een rood hoofd de ring in? Vergeet het maar met die harmonie. Maar wacht, dan kan ik nog steeds een goede proef rijden. Puur op techniek. Maar dat is niet waar harmonie over gaat. Toen ik dat zag, veranderde er iets. Mijn blik werd breder. Hij reikte buiten de grenzen van de ring en ik kwam in een nieuwe wereld terecht. Er waren zoveel definities van harmonie dat ik er akelig van werd.

Harmonie is de stille knuffel op de poetsplaats. Harmonie is de eerste blik op mijn nieuwe warmbloed (jawel!). Harmonie is de staptraining na een drukke rotdag. Harmonie is vloeiend trailerladen. Harmonie is voor het eerst op mijn jonkie zitten en meteen voelen: “ wij kunnen dit.” Het heeft allemaal minder dan niks met rijtechnisch niveau te maken.

Omdenken

Harmonie kan je niet afdwingen. Harmonie kan je niet spelen. Er is géén hulp voor harmonie. Harmonie ontstaat. Het ontstaat bij de gratie van loslaten en ruimte geven. Geen onverschilligheid, maar stille concentratie. Niet doen, maar zijn. En harmonie is omdenken. Pas als er geen harmonie móet zijn, kan het er zijn.

“Ik gunde mezelf het ervaren van spanning”

Ruimte

Laatst was ik zo snugger om mezelf de ruimte te geven om géén harmonie te ervaren tijdens een wedstrijd. Ik gunde mezelf het ervaren van spanning. Dat brengt die ring nu eenmaal met zich mee. Ik gunde mezelf ook dat die spanning mocht afvloeien. En verder zette ik in op een goede techniek. Zowel bij paard als bij ruiter. Verder hoefde er niets.

Alsof dat al niet genoeg is trouwens. Maar voorheen gooide ik daar de wens overheen dat de hemel harmonieus openbrak. Zoiets. “Want tja …. Ruiterpilates he …. altijd en overal Zen.” Nu denk ik: “get real”.

Afgroeten

Hoe dan ook, het was de beste proef ooit. Naadloos en foutloos. Maar alle knappe kunstjes terzijde, één moment heb ik vlijmscherp voor ogen. Het afgroeten. Een kunstje van niks, maar een piek in de proef.
Ik was er. Hij was er. We waren samen. En voelden het meer dan ooit. Nog steeds ben ik dankbaar voor de harmonie die ik toen, op dat moment, mocht ervaren. Ons startticket voor de Zware Tour was een prettige bijkomstigheid.

Sara Ouwehand is initiatiefneemster van ruiterpilates.nl, start haar Haflinger Intermediar II en loopt verwonderd rond in de paardenwereld

Foto: Loes Vos | Loes Vos Art & Photography

KWPN-goedgekeurde Kempinski naar Verenigde Staten

jan 22, 2020

0 151

Pieter Keunen - Kempinski KWPN Hengstenkeuring 2019 © DigiShots

De KWPN-goedgekeurde hengst Kempinski (v.Darco) zet zijn sportcarrière voort in de Verenigde Staten. “Daar wacht hem als hunter een grote toekomst,” aldus Stal Hendrix.

Jan Hoppenbrouwers fokte Kempinski, die een nazaat is uit de bekende Jolaris-stam.

Stal Hendrix kocht de voshengst op de KWPN hengstenkeuring. Kempinski slaagde vervolgens met 82,5 punten, waaronder een 9 voor zijn rijdbaarheid, voor het verrichtingsonderzoek. In de Stal Hendrix-competitie liet hij zich vervolgens goed zien onder Tim van den Oetelaar.

Meerdere nieuwe hengsten

Ook met zijn eerste veulens heeft de moderne Darco-zoon een goede indruk gemaakt. “Het is niet voor niets dat hij een fantastisch veulenrapportage heeft gekregen en we kijken uit naar de verdere ontwikkelingen van zijn nakomelingen,” aldus Paul Hendrix. “Voor de sport kwam er vraag naar Kempinski en dan moet je op een gegeven moment toch een keuze maken, zeker nu we meerdere nieuwe hengsten op stal hebben. Emil Spadone was gelijk overtuigd van zijn aanleg en mogelijkheden als hunter en via hem hebben we Kempinski recentelijk naar Amerika verkocht. Er blijft diepvriessperma van hem beschikbaar bij Stal Hendrix.”

De afgelopen maanden kocht Stal Hendrix meerdere nieuwe hengsten aan, met oog op sport en fokkerij. De Franse kampioen Farzack des Abbayes en de KWPN-verrichtingskampioen Lambada Shake AG zijn daar twee van.

Bron: Stal Hendrix

Foto: Digishots

Tweede paard naast Wally N.O.P voor Nicole den Dulk

jan 21, 2020

0 1318

Nicole den Dulk en haar nieuwe troef Joey

Para-amazone Nicole den Dulk doet het fantastisch met Wally N.O.P., maar nu heeft ze er een tweede paard bij. Een zesjarige zoon van Uphill genaamd Joey.

Den Dulk heeft een dwarslaesie ter hoogte van haar borst, die ze opgelopen heeft na een val van een paard, maar ze is nooit bij de pakken neer gaan zitten. Ze is al jaren opgenomen in het paralympisch kader en won al verschillende medailles op NK’s, EK’s, WK’s en op de Olympische Spelen.

Geen vervanger

“Ik wilde heel graag een jong paard naast Wally. Hij is natuurlijk al 17 jaar en je weet niet of hij een blessure krijgt. Het is niet de bedoeling om Wally te vervangen, maar om een jong paard naast hem verder op te leiden en uit te brengen”, steekt Den Dulk van wal.

Eerlijk

“Hij is heel lief en eerlijk. Ik was direct gek op hem. Hij rent niet weg en is heel erg op mij gericht. Hij gaat ook heel voorzichtig met me om als ik op hem zit. Verder heeft hij een hele goede stap, wat voor mijn Grade belangrijk is. Zijn draf is ook fijn en ik heb zelfs al met hem gegaloppeerd. Hij is heel nuchter, maar toch werkwillig en hij geeft me een veilig gevoel.”

De Beukenvallei

Joey staat op De Beukenvallei, bij Joyce Lenaerts en Marcel Sterrenburg, waar Den Dulk ook traint. “Joyce rijdt Wally ook af en toe en nu Joey ook. Joey moet natuurlijk nog veel leren, want hij wordt nu pas zes. Dan is het fijn als Joyce hem eerst dingen aan kan leren met beenhulpen. Zij kan uitproberen hoe hij reageert op bepaalde situaties. Dat kan Joyce beter dan ik. Tot nu toe is hij alleen maar heel lief en doet hij super zijn best. Ik kijk er naar uit om met hem ook wedstrijden te rijden”, besluit ze enthousiast.

Bron: De Hoefslag

“Een Fries of een KWPN’er, het moet niet uitmaken”

jan 21, 2020

0 3575

Isabelle Vroomans-Renske Carmen FD Visscherwei-HASK19L08415.JPG — Isabelle Vroomans - Renske Carmen FD Visscherwei K&PP Kampioenschap Fries Dressuurpaard 2019 © DigiShots

“Wauw, dit had ik nooit verwacht, als eerste starten, op een Fries, en dan je gewoon selecteren voor het NK!”, is Isabelle Vroomans enthousiast. Ze bemachtigde afgelopen weekend een ticket voor Ermelo op de Brabantse kampioenschappen in de klasse Z1.

Om negen uur was Isabelle de eerste die de ring betrad, met de zevenjarige Friese merrie Renske Carmen f.d. Visscherwei (Ster, voorl. Kroon, v. Tjalke 397 x Olof 315). “Ik maakte me best druk vanwege het feit dat ik meteen al zo in het nadeel was, althans, dat denk je dan”, vertelt de fanatieke amazone. “Maar Tonnie Huberts, mijn trainer, pakte me aan, en zei dat ik daar toch geen invloed op had en gewoon goed moest rijden. En gelijk heeft hij natuurlijk.”

Goed rijden

Rijden, en goed rijden, is wat de amazone deed. “Renske was heel heet, maar voelde super aan, en ik was heel tevreden over onze proef. Daarna moet je het gewoon uit handen geven. Als enige deelnemer met een Fries hielden we ons staande in een veld vol met KWPN’ers; we behaalden ruim 66%, wat betekende dat we vijfde waren geworden en bij de beste zeven combinaties hoorden die een tweede proef mochten rijden.”

Genieten

In die finale was Renske meteen weer ‘aan’. “Ze kan fantastisch draven en heeft daarin zoveel draagkracht, dat is niet normaal”, vertelt Isabelle. “Het drafgedeelte was echt genieten. In de galop hadden we wel wat foutjes, juist omdat ze zo scherp was. Dus het was zo spannend… van de zeven combinaties mochten er vier naar het NK. En laten we nu zelfs derde worden! Ik ben zo trots op Renske!”

Renske en Vajen T

De dertigjarige amazone heeft sinds drie jaar haar eigen trainingsstal Bax Stables samen met Anton Bax, in Leende. Renske is één van de Friese paarden die ze rijdt. Daarnaast maakt ze furore met de Friese Ster-merrie Vajen T (v. Tymon 456), met wie ze vorig jaar onder andere het EK Dressuur Friese Paarden klasse M werd en Beste vijfjarige merrie. Op datzelfde EK kreeg Renske eveneens het kampioenslint omgehangen, in de klasse zesjarigen. Isabelle is dus wel ‘een naam’ in de Friese paardenwereld.

Beetje heet

“Ik wil echter niet alleen dat meisje van de Friese paarden zijn”, laat Isabelle weten. “Ik rijd in feite meer KWPN’ers dan Friezen! Het maakt me wat rijden betreft niet uit; ik kijk hoe dan ook per paard wat het beste bij hen past als het op de manier van trainen aankomt. Niet één paard is hetzelfde. Wel vind ik het fijn als een paard een beetje heet is, zoals Renske. Als ze maar willen lopen. Ik houd niet van dat douwen, dat past niet zo bij mij. Er zijn zeker Friese paarden die net zo sensibel zijn als KWPN’ers en er zijn KWPN’ers die juist heel lauw zijn.”

Grand Prix

De fokkers/eigenaren van Renske, Jan en Elvera Scholten, willen graag kijken hoe ver hun merrie komt in de sport. Isabelle: “Ik roep heel voorzichtig ‘Grand Prix’. Een jury maakte er zondag ook een opmerking over, dat Renske zo’n enorme gedragenheid heeft in draf. En dat, in combinatie met het feit dat ze het zo graag voor je doet, maakt haar echt een paard voor de moeilijke oefeningen. Ze wil altijd maar werken! Dat is nu nog wel eens in ons nadeel, maar is als het moeilijk wordt alleen maar positief. Het lijkt me zó gaaf om eens Zware Tour te rijden!” (cd)

Ben jij of ken jij ook een ruiter/amazone in de basissport en lijkt het je leuk om daar iets over te vertellen? Het liefst naar aanleiding van een recente wedstrijddeelname of bijzondere gebeurtenis? Stuur dan een mail met bijzonderheden en telefoonnummer naar hoefslag@mediaprimair.nl en wellicht nemen wij contact met je op. Het mogen alle disciplines zijn, dus ook bijvoorbeeld Working Equitation, Eventing, Para-sport, etc.

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding en toestemming via webredactie@mediaprimair.nl niet toegestaan

Foto: DigiShots