Het was liefde op het eerste gezicht tussen Amber en Claudia Kromhout en de toen 4-jarige ruin Glitch (v. Romanov). Ondanks dat de ruin aan de hand de rust zelve was, draaide zijn gedrag 180 graden op het moment dat hij een zadel op zijn rug kreeg. Na een lange weg, het winnen van vertrouwen en meerdere malen flink zandhappen, laten Amber en Glitch nu op ZZ-Zwaar niveau zien wat ze in zich hebben.

In maart 2015 gingen Amber en haar moeder Claudia Kromhout voor het eerst bij de ruin kijken. “Hij was op dat moment net groen uit het land en kon een beetje aan de longeerlijn lopen, waardoor we hem goed konden bekijken”, steekt Amber van wal. “Op het eerste gezicht was hij superbraaf en in de omgang heel lief, dus hebben we hem na de keuring meegenomen naar huis”.

Spanning

Nadat ze de ruin een tijdje hadden laten wennen aan zijn nieuwe huis, besloten ze om het zadel een keer op zijn rug te leggen. “Glitch vond het opzadelen echt heel spannend, al was hij gewoon braaf, totdat we het zadel af wilden doen. Elke keer als we het zadel wilden aanraken werd hij opeens bang en sprong hij in paniek opzij. Vanaf dat moment zijn we de training heel rustig op gaan bouwen en hebben we, samen met de staleigenaar, geprobeerd het vertrouwen te herstellen. Uiteindelijk ging dat zo goed dat ik aan het zadel kon hangen en op Glitch zijn rug kon zitten. Maar de spanning bleef aanwezig. Zo kon ik niet praten of bewegen als ik op hem zat, want daar schrok hij heel erg van”.

Miscommunicatie

Onder begeleiding van instructeur Gerard van den Berg kwam de combinatie steeds een stapje verder. “We reden de eerste tijd aan de longeerlijn, tot er een punt kwam dat ik het wel eens los in de binnenbak wilde proberen. In de eerste instantie ging het heel goed, totdat we een miscommunicatie kregen waarin ik heel graag naar rechts wilde, en Glitch naar links. Hierbij raakte ik een heel klein beetje uit evenwicht, waar hij heel erg van schrok en in blinde paniek de hele baan door begon te rennen. Zonder rem, zonder stuur. Mijn instructeur en zijn dochter hebben geprobeerd om hem te remmen, maar hij reageerde helemaal nergens meer op. Op een gegeven moment rende hij op de bakrand af en maakte een scherpe bocht naar links, waardoor ik rechtdoor vloog tegen de bakrand aan. Hierna is hij in blinde paniek door de bak gaan rennen en waren we weer terug bij af”.

Wonder boven wonder hield Kromhout niks over van de val. “Intussen ben ik al een keer of acht heel hard van hem afgevallen. Bij mij op stal zeggen ze dat ik de enige ben die zowel letterlijk als figuurlijk alle hoeken van de bak heb gezien”, vervolgt ze lachend. “Ondanks dat heb ik nog nooit iets blijvends overgehouden van een val, behalve blauwe plekken en spierpijn”.

Grand Prix

Ondanks dat er fysiek niks was met paard en amazone, had het vertrouwen een flinke deuk opgelopen. “De eerste tijd hebben we ook weer aan de longeerlijn gereden en dat hebben we heel voorzichtig uitgebreid. Uiteindelijk ging het beetje bij beetje beter, maar hij bleef heel onzeker en angstig als je erop zat. Zodra je ernaast stond was Glitch het allerliefste paard van stal. De kleinste kinderen konden er zo mee omgaan, ondanks dat hij ruim 1,75M is. Maar zodra je er opging vond hij alles zo spannend dat hij alleen maar wilde rennen”.

Het eerste jaar heeft de combinatie zich aan de longeerlijn vooral beziggehouden met het vertrouwen herstellen en de basisoefeningen. Nu, zes jaar later, werpt dat zijn vruchten af en is de Grand Prix een droom die nog wel eens realiteit kan worden. “Glitch duikt nog steeds in elkaar als hij iets spannend vindt en voelt dan 20 centimeter kleiner. Maar hij vertrouwt mij nu zo veel dat hij niet meer wegrent. Als ik zeg dat het goed is, geeft dat hem genoeg vertrouwen om toch door te gaan”.

Bloed, zweet en tranen

Ondanks dat de combinatie een hobbelige weg achter de rug heeft, was opgeven geen optie voor Kromhout. “Veel mensen hebben ons voor gek verklaard dat we het altijd zijn blijven proberen. Ondanks dat ik er af en toe meer naast lag dan dat ik erop zat, hebben we altijd in hem geloofd, wat ook kwam omdat hij in de omgang echt heel lief is. Op stal wil hij alleen maar knuffelen, is hij heel erg mensgericht en wilde hij altijd alles goed doen. Dat hij zo vervelend was zat gewoon niet in zijn karakter. Glitch was al het bloed, zweet en tranen dubbel en dwars waard. Ik ben heel blij dat opgeven niet in mijn woordenboek voorkomt!”

“We rijden nu samen ZZ-Zwaar en hopen ons daar de komende tijd nog meer in te verbeteren, zodat we misschien zelfs de overstap kunnen maken naar de Grand Prix”, vervolgt Kromhout enthousiast. “Als Glitch iets eng vond ging hij altijd zitten, waardoor hij ondertussen kan piafferen als de beste, ondanks dat ik dat voorheen niet eens kon. Wie weet zit er nog wel veel meer in”.

Bron: Hoefslag / Overname zonder bronvermelding én schriftelijke toestemming via webredactie@mediaprimair.nl is niet toegestaan.

Foto’s: Equineshot photography/ Equigeniek/ DigiShots